İkinci Kurumlar: Toprakların Paylaşılması ve Para
Lykurgos, Sparta'dan hâyasızlığı, kıskançlığı, cimriliği, gösterişi ve bunlardan daha köklü ve daha yıkıcı olan toplum hastalıklarını, yani zenginliği ve yoksulluğu söküp atmak için, bütün memleketin orta malı olması, toprakların yeniden bölüşülmesi gereğine yurttaşlarını inandırdı. Herkes geçim bakımından eşit olacak, kimsenin erdemden başka üstünlüğü olmayacaktı. Çünkü aslında insanlar arasında ayrılık ve eşitsizlik yoktu. Ayrılık ve eşitsizlik olsa olsa kötü davranışlarla iyi davranışlar arasında olabilirdi.
Sayfa 15 - İş Bankası Kültür Yayınları
Anne'in yakın zamandaki iyi niyetleri başlı başına yeterliydi ve evlilikleri, onu bir arkadaşından mahrum bırakmak yerine iki arkadaşını güvence altına almıştı. Yerleşik yaşamlarında onların ilk ziyaretçileriydi; ve Yüzbaşı Wentworth, kocasının Batı Hint Adaları'ndaki mülkünü geri alması için ona yol göstererek, onun adına yazarak, onun adına hareket ederek ve korkusuz bir adamın faaliyeti ve çabasıyla davanın tüm küçük zorluklarının üstesinden gelmesini sağlayarak ve Kararlı bir arkadaş, karısına verdiği ya da vermeyi düşündüğü hizmetlerin karşılığını tamamen verdi.
Bayan Smith'in eğlencesi, gelirindeki bu iyileşme, sağlığındaki bir miktar iyileşme ve sık sık birlikte olabileceği bu tür arkadaşların edinilmesiyle bozulmadı, çünkü onun neşesi ve zihinsel canlılığı onu yarı yolda bırakmadı; ve bu temel iyilik kaynakları kaldığı sürece, dünyevi refahın daha da artmasına bile meydan okuyabilirdi. Tamamen zengin ve son derece sağlıklı olmasına rağmen yine de mutlu olabilirdi. Arkadaşı Anne'in mutluluğu kalbinin sıcaklığında olduğu gibi, onun mutluluğu da ruhunun ışıltısındaydı. Anne şefkatin ta kendisiydi ve Yüzbaşı Wentworth'ün sevgisinde buna fazlasıyla değer veriyordu. Onun mesleği, arkadaşlarının bu şefkati daha az istemesine neden olabilecek tek şeydi, gelecekteki bir savaşın korkusu onun güneş ışığını karartabilecek tek şeydi. Bir denizci karısı olmaktan gurur duyuyordu ama mümkünse ulusal öneminden ziyade ev içi erdemleriyle öne çıkan bu mesleğe ait olmanın bedelini acilen ödemek zorundaydı.
Son.
Anne baba kavgaları içinde özlemekten harap olmuş bir çocukluğun gölgesinde okuduysam da tüm telgrafı, aynı zamanda her şey daha iyi olabilirdi düşüncesinin beni daha önce tanışık olmadığım hüzünlere sevk edişini sessizce izledim.
Maria, çocukların kendilerine özgü yaşamları olduğunu ve bunu yaşama hakkına sahip olduklarını göstermişti. Dahası Maria, çocuk dünyasının daha iyi bir dünya olduğuna inanıyordu. Yetişkinler, çocukları kendilerine benzetmek yerine, onlardan bir şeyler öğrenmeye kalksalar, dünya daha iyi bir yer olabilirdi.
Sayfa 58 - İlkkaynak Kültür ve Sanat ÜrünleriKitabı okudu
Mutlu son?
Bir efsaneye göre bir kadın bir adama aşık olmuş. Ama ne kadın ne adam bunu fark edememiş. Yaşadıkları duygu yoğunluğu o kadar duygusuz yapmış ki onları aşkı görememişler.
Ailesinden inanılmaz derecede sevgi almış, güzel, kibar bir kadın varmış. Annesi ve babası birbirine çok aşık bir çiftmiş. Bir erkek kardeşi ve bir ablası varmış. Ablası
17/04/2024
,Bende aynı şeyi yaşıyorum belki bir ihtimal sever diye derslerimi yüksek tutuyorum sonra bilmem gözüne girmek için herseyi yapıyorum ama o beni sadece sinirlenince veya içtiği zamanki dövecegi veya üstüme bağırdığı biriyim ben bilerek yüzüme vurmaz benim biliyormusunuz insanlar anlamasın diye ben kaç kere polise gittim belki bir ihtimal inanırlar diye ama o gelip beni alıp daha çok dövüyor abimde öyle sıkılır gelip döver ama diğer kardeşlerime melek ikiside annemdesen o hiç umrunda değilim ben hastalanınca kimse yanımda yok veya ben sevilmediğimi için kimse beni sevmiyordur ama ben yine de babamı sevmiştim herseye rağmen sevmiştim ama artık o sevgi yok anneme veya abime karsi da yok bu bir kiskanclik degil muhtaclik da degil ama ben hep kendimi sucladim be annem bana hamileyken sirf beni dusurmek icin elinden geleni yapmis ama benim yerime ikizimi oldurmus belki iyi bir ailem olsaydi o suan yanimda olabilirdi bunun tum suclusu babam aptal olduğumu ciddi ciddi artık çok net anlıyorum üzgünüm..
Yiğit...
@vefanyokmusevgilim
·17 Nisan 20:33
Ben bu gün anladım babamın beni sevmediğini yaptığı onca şeye rağmen belki içinde birazda olsa sevgi vardır dedim hep, hep küçük bi çocuk gibi sevilmediğim yerde bulunmaya çalıştım. Ben ne kadar yaklaşmaya çalışsam o uzaklaştı o sevsin diye ders çalıştım öğretmenlerim ona mesaj yazdı hiç umrunda olmadı belkide seviyodur ama belli edemiyodur dedim her vurduğunda canım acımazdı benim ama anneme her vurduğunda nefretim arttı benim canım acırdı annemin o güzel tenine her zarar geldiğinde benim canım acırdı bi de o zararı veren babam olduğu zaman dayanamazdım. Bu gün görüşüne gittim babamın. Bana hiç bişey demedi söylediği tek şey "sen kimsin" oldu. "Ben Yiğit dedim sevmediğin oğlun baba" dedim. O ise dönüp sadece şunu söyledi "Benim Yiğit diye bir oğlum yok" işte o an tüm nefretimin dışa çıktığını hissettim kendimi zor tuttum zorla dışarı çıktım tam 3 yıl, 3 yıl sonra babamı görmeye gittim canım acıya acıya çocukken hissettiğim sevgi orada bitti. Sevginin yerini nefret aldı. Belkide babam o küçük Yiğitle karıştırdı beni küçük Yiğit onu her koşulda severdi ama o asla sevmezdi İşte Yiğitin canı tamda bu gün yandı. Harbiden niye sevmedin beni baba...
Kazanırken neyi kaybettin?
Yalnızca, ilerdeki bir hedef için yaşamak, sığ bir şeydir. Yaşamı dağın tepesi değil, eğimleri ayakta tutar. Her şeyin büyüdüğü yerdir burası.
Zen ve Motosiklet Bakım Sanatı, Robert M. Pirsig
Sosyal medya paylaşımlarında denk geldiğim bir şaka var: Antik felsefe “Ben kimim?” sorusuyla başladı, insanların yaygın kişilik sorunu yaşadığı
"Yaz akşamları" bir kitap olsaydı bu kitap olabilirdi.
Bazı kitaplar vardır, okumak yaz akşamı gibi hissettirir. Böyle camı açacaksınız sonuna kadar, dışarıdan bir kaç çocuk sesi, dondurma yemeye çıkmış insanlar, yüzünüze doğru esen rüzgar... Bu kitap benim için tam olarak böyleydi.
Ankara ve Mersin etrafında dönen iç içe öyküler bir ailenin başına gelenleri anlatıyor. Üç erkek kardeşin aşkları, kafa karışıklıkları, yaz akşamları çıkılan sokaklar, gidilen anneanne evleri, tuzlu deniz, gecenin bir yarısı askerlerin alıp götürdüğü bir baba, dostlarla rakı sofraları, aşk mektupları, eski günler ve bir de değinilen bir iki önemli mesele.
Çok fazla derin konulara girilmemesi, günlük ve bilinen olayların işlenişi ve az sayfa sayısı size kısa bir nostalji havası verebilir. Benim 
Barış Bıçakçı'dan okuduğum ilk kitap. "Bayıldım!" diyemem ama ağır kitaplar sonrası tatlı bir mola olabilir. Bana bir tane daha Barış Bıçakçı kitabı okutur. Benden fazla seveni illa ki vardır. Sizde sevebilirsiniz, bir bakın derim. Okuyun, okutturun efenim. İyi akşamlar.
Aramızdaki En Kısa Mesafe Barış Bıçakçı
