Niye koşmalı sanki?
Gece alışkanlığını vururken,
Her yalnızın talihsiz alnına
Sayfa 91Kitabı okudu
Az ışıkları yaşamın kabulümüzdür.
Kururken damarlarımızın son solukları,
kalabalıktan arta kalan biricik ay ışığını
katmalı öyleyse görülmez akışına
yaşamlarımızın
Sayfa 91Kitabı okudu
Güzeldir açığa çıkışı yüreğin,
Sen bil ki, ben de seveyim!
Sayfa 94Kitabı okudu
Ne erir, ne eğrilir!
Enkaz bir zamanıyla insanın
Diriminde toprağın, örtüşmez
yola çıkışlar; çatallar doğrulmaz
sıfırlara, can buluşamaz
Yazıyla, bulutla, aşkla
Sayfa 95Kitabı okudu
Korkunun eyerinde küçük atlarının,
Kaçtıkça yıkımlarının izleri geçmişte
Sayfa 96Kitabı okudu
Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte!
