“Ah… Şu dalgalar ne boşboğazdırlar! Bu yüzden denizle kavgaları bitmek bilmez. Deniz dalganın dedikoduculuğunu sevmez. Çünkü sırlarıyla, gizemli bir kadın gibi görünmek ister deniz. Dalga buna meydan verir mi? Sır saklamayı hiç sevmez dalgalar.”
Her şeyin bir rengi var mıdır? Sevginin rengi pembedir, denir. Ne yeşil ne kırmızı ne mor. Pembedir. Hem de tozpembe. Seven kişi dünyayı tozpembeye boyanmış mı görür? Denizi, sevdiğini, günleri, anıları, yıldızları, kum taneciklerini...
Kitap resmen buram buram çocuk romanı kokuyordu. O doğal, o içten sahneler yine beni benden aldı. Bu kitabı herkese, özellikle de çocuklara tavsiye ederim.