Hayatımı bir vehme kurban etmişim.
Sayfa 189 - İnkılap yayınlarıKitabı okudu
Marifet insanların çalmasına meydan vermemekte imiş. Kabahat çalanda değil çaldıranda imiş.
Sayfa 104 - İnkılap yayınlarıKitabı okudu
Kitaplara yeniden merak sardırmıştım. Şu fark ile ki eskiden ümit ve hararetle dolu yazılardan hoşlanırdım. Şimdi bedbin, acı eserleri seviyorum.
Sayfa 175Kitabı okudu
ömrünün ağlamakla geçeceğini zannediyordu. Bütün yaralar gibi bu yaranın da zamanla kapanacağını bilmiyordu.
Sayfa 152Kitabı okudu
içimde müphem ümitler vardı.
Sayfa 153Kitabı okudu
–Evlənməyimiz hər ikimizi qəribə bir vəziyyətə salar. Heç olmasa bütün bunları qəbul eləmək üçün ortada böyük bir eşq olsaydı...
Bu bir neçə kəlmə sözdə Vədiənin bütün ruhunu görmüşdüm. Titrəyə-titrəyə ayağa qalxıb dedim:
– Sizə zəhmət verdim, Vədiə xanım. Daha bir-birimizə deyəcək sözümüz qalmadı.
– Xudahafiz!
– Xudahafiz!
Bir də üzümə baxmağa cəsarət etmədən yanımdan uzaqlaşdı.
Həyatımı əsassız bir vəhmə qurban etmişdim.
Sayfa 155 - cincivaKitabı okudu
Bir rüya içinde gibi uyuşuk ve ihtiyarsız yaşıyordum. Gözümde hiçbir şeyin ehemmiyeti kalmamıştı. Dünya, bu masal aşkının etrafında beyhude bir çerçeveden ibaretti. Günler bu sevda için doğup batıyor, mevsimler onun için değişiyordu.
Sayfa 57Kitabı okudu
Geçirdiğim mahrumiyet ve ümitsizlik senelerinde onun yüzü yavaş yavaş hayalimden silinmişti.
Sayfa 153Kitabı okudu
Bütün ümit kapılarım kapanmıştı.
Sayfa 126Kitabı okudu
hayat insanın mektep pencerelerinden gördüğü gibi değil.
Sayfa 133Kitabı okudu
Benim kendimden başka kimseden şikâyetim yok..
Sayfa 125Kitabı okudu
Çalışmak benim için bir ihtiyaçtı. Vücudum ne kadar yorulursa gönlüm o kadar rahat ediyordu.
Sayfa 115Kitabı okudu
Ah, azizim bu dünya garip bir kör dövüşüdür.
Sayfa 114Kitabı okudu
Zaten o hiçbir devir ile uzlaşamayacak bir adamdı.
Sayfa 100Kitabı okudu