"Ne bileyim ben! Birbirimiz hakkında o kadar az şey biliyoruz ki. birtakım kalın derili yaratıklarız, elimizi uzatıyoruz, ama boşuna, derilerimiz sürtünüyor, hepsi o kadar. Tuhafız çok..."
Yaratılış öyle yaydı ki kendini. Hiçbir boşluk yok, her yer kalabalık. Hiçlik intihar etti, yaratılış onun yarasıdır, biz onun kan damlalarıyız, dünya da içinde çürüdüğü mezar.
SIMON -Yurttaşlar, ileri, bu vatana layık olduğumuzu gösterelim!
İKİNCİ YURTTAŞ- Bu vatan bize layık olsaydı daha iyi olurdu. Hep başkalarının vücudunda delikler açıyoruz, ama bizim kıçımızdakiler kapanmıyor hiç.
“Ama diyorlar ki, acı göz açıp yumuncaya kadar ancak sürermiş; lakin acının çok daha ince bir zaman ölçüsü vardır, o bir saliseyi bile ince ince böler.”