"O zaman henüz bilmiyorsun."
"Henüz bilmek istemiyorum. Beni ilgilendiren çok şey var. Seçmem ve sadece seçtiğim şeyle uğraşmam gereken zamanı geciktirmek için elimden geleni yapıyorum."
Ah! Sevdiğimiz ruhun üzerine eğilerek, orada bir aynadan görür gibi hangi görüntüyü verdiğimizi görebilseydik sadece! Kendimizi okuduğumuz gibi, hatta daha iyi okuyabilseydik keşke başkalarını! O zaman şefkat ne kadar huzurlu yaşanır, aşk ne kadar saf olurdu!
"Yalnız yürümek için yeterince güçlü değil misin? Hepimiz Tanrı'ya tek başımıza ulaşmak zorundayız."
Bütün mutluluğum kanatlarını açmış, gökyüzüne doğru benden uzaklaşıyordu.
Fedakarlık nedir, insan aşk için nelerden vazgeçer, peki ya ilahi aşk? Saflık için, Tanrı'ya tertemiz geri dönmek için, erdem olarak kabul edilen değerleri korumak için insan bazen kendi hayatını verebilir mi?