"Mukaddes davalarda ölüm bile güzeldir."
"Bir saniyesine bile hakim olamadığımız, hükmedemediğimiz bir hayat için, bir dünya için, bu kadar fırıldak olmanın anlamı yoktur."
Muhsin Yazıcıoğlu
Tarih 25 Mart 2009'da adeta zaman buz tutmuştu. Geçmek bilmeyen saatler, tükenen umutlara şahit olmuş memleketimizdeki bu acı hatırayı unutmak ne
Biraz tesadüf sonucu tanıştığım yazar James Hazel'in, bu okuduğum ikinci kitabı. İlki “Mayıs Sineği”ydi. O kitapta tanıştığım Charlie Priest karakteri bu kez polisliği bırakmış bir avukat olarak karşıma çıktı.
İyi bir polis olmasının avantajlarını kullanarak davasının peşinde olan Priest’ı en büyük dezavantajı depersonalizasyon bozukluğudur. Gerçeklik algısında yaşanan bozulma anları, stres durumunda ortaya çıktığından ilk kitapta kahramanımızı epey zorlamıştı. Bu sefer biraz daha kontrol altına aldığını görüyoruz.
Priest ve ortaklarının aldıkları dava bir hakaret davasıdır. Uluslararası faaliyet gösteren Elias Çocuk Vakfı'nın Türkiye şubesindeki yardım fonunun bir terör örgütüne aktarıldığı iddiası üzerine The Real Byte dergisi bir makale yayınlar. Elias Vakfı bu makale üzerine haklarında hakaret davası açar. Dergiyi savunan Priest ve ortaklarının Türkiye'de bu vakıfta çalışmış bir tanıkları vardır. Fakat dava günü tanık ortadan kaybolur. Priest’ı ve yakınlarındaki insanları tehlikeye sokan olaylar böylece başlar.
Aslında kitap 1989 yılında bir kız çocuğunun Şeytan Kapısı denen yerde bulunması ile başlar. İstismara uğradığı belli olan bu çocuk kimdir ve günümüzdeki olaylarla ilgisi nedir?
Çocuk istismarı gibi üzücü bir konuydu. Hazel'in kaleminden ilgiyle okunan bir roman oldu benim için. Keşke Martı yayınları çeviri ve editi biraz daha dikkatli yapsaydı dedim.
James Hazel
