Uzun süredir inceleme yazma hevesi içindeydim. İlk yazacağım inceleme hayatımdaki en özel kitaplardan biri olan Hasretinden Prangalar Eskittim kitabıyla başlamak istedim. Her şairin kendine has şiir yazma tarzı vardır ama bence Ahmed Arif bir başka. Ben şiirin ne olduğunu bu dizelerde anladım ve bu şiirlerde kendimi buldum. Neden mi ? Çünkü yirmı yıl boyunca bekletilerek damıtılmış şiirler bunlar. Nazım'dan beslenerek yazılmış şiirler bunlar. Sevginin, hasretin ve kavganın en güzel duygularla anlatıldığı şiirler bunlar.
Ahmed Arif yazılan bu dizelerin bedelini çöplüğe atılarak, dayak yiyerek ödemiş olsa bile her şeye rağman pes etmeden doğruları yazarak, halkın yanında durarak onların sesi olmuş ve yazmaktan hiçbir zaman vazgeçmemiştir. O yüzden bu şiirlerin bu dizelerin yeri bambaşka benim için.
Son olarak kitabın en güzel dizelerinden olan şu kısmı yazarak incelemeyi sonlandırmak istiyorum.
"..Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni."
Sevgiyle kalın :)
