Şehirlere sığamıyorum diyordu bir kitapta.
Nasıl sığmaz bir insan bir şehre demiştim.
Sığılmıyormuş !
Senden sonra 23 şehir gezdim,
3 kilo aldım,
Saçlarımı 6 kez boyadım,
Dünya bilmem kaç dönümünü tamamladı?
Darbe oldu, ihtilal oldu.
Barış gelmedi, savaş bitmedi.
Seni özledim..
Bilmem kaç kilometre yol gittim?
Evren kaydı,
Sen göğüs kafesimden milim kaymadın..
Keşke benimde karşımda her zorluğa rağmen dimdik durabilen ve beni sevebilen biri olsaydı. İnsan tek başına dağ olamıyor bazen...
Okur Takip Önerileri
Başlardım bir kitabın sayfalarını çevirmeye, sanki orada rastlayacağım bir kelime tam da benim aradığım bir kelime olacak ve ben o kelimenin ucundan tutarak kendimi yukarıya çekeceğim.
İşte ben böyle bildiğin gibi:
Kaderi öpüp başıma komuşum.
Gülüşüm, oturuşum, konuşuşum,
Belli efendim, besbelli
Yaşamaktan soğumuşum.
Bir ümidim yok. Bu sondu. Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok, lüzum da yok.
Belki de her şeyi kabullenip hayatı akışına bırakmak lazım. Zorlamak bazen çözüm değildir. Ve zorla yapılan hiçbir şey güzel değildir.
Söyle kim üzdü seni bu kadar? Seçtiklerin mi, vazgeçtiklerin mi?
İnsan hayal kırıklığını kendisi yaratır. Birine verilen değer, yalnızca haddiyle sınırlı kalmalı.
Zaman o anda donacak.
Şimdi birimiz sağ kalacak ama solu ölmüş olacak.
Birimiz, birimizin duvarına asılmış bir çerçevenin içinde yaşlanacağız.
Birimiz için şarkı bitecek,
Fakat her ikimizde dans etmeyi bırakacağız.
Anlıyor musun?
Anlamıyorsun.
Çünkü beni duymayı bıraktın.
Zaten, bende konuşmayı...
Yürüyüp geçeceksin, hep yürüyüp geçeceksin. Ben öyle yaptım. Hep yürüdüm. Herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. Sen yürüyüp gideceksin.
Hayatta sizi üzmesine müsaade edeceğiniz tek şey , sevdiğiniz bir kitabın son sayfası olsun.
Mutlu olmak, her şeyin yolunda olması demek değildir. Mutlu olmak, görmezden gelme konusunda ustalaşmak demektir.