Dedikodu rahatlatıcıydı. Dedikodu kendinden bahsetmeme fırsatıydı. İç dünyasıyla fazla teması olmayan insanlar bu nedenle bayılırdı ona. Ben de güya iç dünyamda yaşıyordum ama sohbetlerimin yarısından çoğu dedikodudan ibaretti.
Olmadığınız bir şeyi hedeflerseniz, başarısızlığa mahkumsunuz. Kendiniz olmayı hedefleyin. Kendiniz gibi bakmayı, davranmayı ve düşünmeyi hedefleyin. Kendinize en sadık versiyonunuz olmayı hedefleyin. Kendiniz olma haline kucak açın. Kendinizi onaylayın. Sevin. Bunun için çok çalışın. İnsanlar sizi küçümsediğinde ve sizinle alay ettiğinde, onlara kulak asmayın. Dedikodu çoğu zaman üstü örtük bir kıskançlıktır. Oyalanmayın. Direnme gücünüzü koruyun. Yüzmeye devam edin.
Sayfa 92Kitabı okuyor
Dedikodu, onların tanımadıkları insanlar hakkında bile fikirleri vardı.
insan o kadar garip bir varlık ki... dedikodu geliyor dilimin ucuna... söylemicem diye kırk takla atıyorum resmen...
Aşk ve Ayrılık
"Arkadaşlar! Dedikodu! Gazetelerin yalan yanlış haberleri! Bu tür şeyler aşktan güçlü olamaz! İnansam inansam beni hiç sevmemiş olduğuna inanırım."
Sayfa 398 - Kültür yayınlarıKitabı okudu
Aşırı bağımlı bir insanın çevresine karşı geliştirdiği bilinçaltı olumsuz duygular bazen dolaylı yollardan çevresine yöneltilerek boşalım sağlanır.
Yıkıcı DEDİKODU, yeterince veri olmaksızın yapılan düşmanca yorumları gerçekmişçesine anlatma biçiminde görülebilir. Ama bu, bazen öylesine ustalıkla maskelenmiştir ki, konu edilen kişiye yakınlık duyuluyor ya da onun için kaygılanıyormuş, hatta bazen onu methediyormuş görüntüsünde yapılan konuşmalarda, üstü çok kapalı bir biçimde gerçekleştirilir.
Ne diyebilirim ki sana, varlığın sırları saklı senden, benden;bir düğüm ki ne sen çözebilirsin, ne ben. Bizimki perde arkasında dedikodu; bir indi mi perde, ne sen kalırsın, ne ben.
"Hâlâ insanların vicdanlarıyla değil, anlık olarak onlara heyecanlı gelen dedikodu hissinin beslediği vicdansızlıklarıyla bir şeye inanıp inanmamaya karar verdiklerini öğrenemedin mi?"
Zeliha ÖzdağKitabı okuyor
1- Turancı falan olmadım. Sâdece karşıma çıktı merak ettim, hattâ daha bu sabah sevdiğim bir sosyalist arkadaşıma “hem turancı hem sosyalist olunuyor mu ya :)” diye aynen bu cümleyle sordum, gülüştük falan.
2- Madem bu bir sorundu, çekip gidip arkamdan dedikodumu yapacağına bahsettiğin samimiyete dayanarak keşke vay sen niye bunları okuyorsun diye yüzüme söyleseydin, çok daha yakışırdı.
3- Daha önce de iznimi almadan paylaştığım bir şeyi yine başka yerde anlatmıştın, bu da dedikodu sayılır ve çok çirkin bir şeydir.
Daha çok madde var da işte, senin canın sağ olsun. Uğurlar olsun.
“… Ben bu şehirden korkuyorum, bu şehirde hasta oluyorum, deliriyorum… İçimden her şeyi bırakıp kaçmak geliyor. Kirlenmiş, bitlenmiş, çamur içinde bir şehir. Dedikodu hastalığında, merhametsiz, sevgisiz, kazıkçı… Bu şehir karaborsacıların şehri… Bire bin kazananlarin, lüksün şehri…” Sevmek, Sevinmek, İyi Şeyler Üstüne - 21 Şubat 1962
Bugün bile gittiğim her yerde benim için üzüldüklerini dile getirip,beni kıskananların zafer elde etmişçesine konuştuklarını anlattılar.Küçük kafalarıyla büyüklük taslayan,kendilerini tüm kuralların üstünde gören kendini beğenmişlerin hali görülmüş olmuş,buna benzer bir sürü gevezelik - insanın yüreğine bir bıçak saplayası geliyor;özgürlükten ne kadar bahsedilirse edilsin,ellerine geçen ilk fırsatta kendisiyle ilgili dedikodu yapan alçakları umursamayan kişiyi görmek isterim doğrusu;dedikoduların aslı yoksa ciddiye almamak kolay elbette.
Sayfa 69 - Türkiye İş Bankası
İmparatorluk sarayı bir dedikodu evi gibidir,
Saray, fısıldayan diller, gözetleyen gözler,
Dinleyen kulaklarla doludur;
Orman ise acımasız, dehşet verici, sağır ve dilsizdir.
