İçinde her şey çiçek pıhtılarına dönüşecek
Bir gün gelecek hiç ağlamayacaksın
Yüzün çatlayacak susuzluktan, şeytanın çatlamayacak
Bilecek ve söylemeyeceksin!
Sayfa 56
Dili kesik bir korku filmine atmıştı Tanrı beni
Bana reddedemeyeceğim bir teklif sunmayacak mıydı?
Sayfa 55
Hayaletler için masumiyet karineleri icat etmektir işim
İlkem hayaletleri aklamak, görünmez olmaktır
Sayfa 53
Reader Follow Recommendations
Ortam şiire acaip müsait Efendimiz,
Acaip bir atmosfer yarattınız
Kar yağdı, yüzümün yolları kapandı.
Hayır, tuzlama çalışması yapmıyorum Efendimiz.
Ne bir kimseyi göresim var, ne konuşasım bir kimseyle
Hayır, insanları sevmiyorum efendimiz
Çok soru soran bakkalı, işgüzar sekreteri
Pantolon ağlarından dakikalar fırlayan kart zamanparaları...
Hayır, hiç kimseye acımıyorum Efendimiz.
Kendimi de ağ lak suratımı görmemek için
Çokonat reklamına gönderdim.
Arınmadan gelmesin.
Sayfa 51
Sözlerin arasındaki boşlukta
Acı çekmemeyi öğrendim.
Sayfa 50
Bir cadının içli geçmiş zamanındayım
Elektrikli süpürgemden zalim toz yumakları boşaltıyorum.
Bu tozlar her şey efendimiz, sözler ise hiçbir şey
Kuşlar sözlerin arasındaki boşluktan sıcak ülkelere göçerler
Sözlerin arasındaki boşluğa
Bahçedeki kuru yaprakları süpürür insanlar
Sözler ağır alışveriş torbaları gibi
Gitgide taşınmaz olur Efendimiz
Sözleri tekrarlayarak yok eden çocuk gibiyim
Acı çekmeyi öğrendiğimde ismimi de öğrendim
Sayfa 49
Yoktu üstüme yapışmış bir karabasan
İtmek gerekmiyordu, git demek ve terlemek
Kana niye köpürüyorsun diye sormak geçmişti
Eşiğe niye düştüm diye...
Başım döndü
Sanki yanımdan bir balici geçiyordu.
Kanım soğuyarak baktım dünyaya
Pek tanınmayan bir artistin bulmaca fotoğrafı gibi
Kim bu, kim bu
Nereden hatırlıyorum.
Sayfa 39
Kelimeler birer birer ölüyor,
Kalem büyüsünü kaybediyor
...
Ölü kelimelere minik mezarlar kazıyor
Ağlayarak gömüyor
Kibrit çöplerine taktığım mezar kağıtlarına
Burada yatıyor yazıyordum.
Kelimelerin mezarlığında gece bekçisiydim.
Dirilecekleri günü bekledim.
Sayfa 29
Beklemek üzerine felsefe kitabıydık
Her şeyi bekliyoruz diyorduk
Hayattan ne beklediğimizi soranlara
"Her şeyi" deyip iğrençlerimizi dişliyor
Tespihimiz şeytan tırnaklarından eşiklere takılıyor
Takılıp tökezliyordu ara ara.
Sayfa 25
Artık büyüyüm, bilmiyorlar.
Ülkemin yürüyen caddelerinde acılarımızın kaynağını araştırıyorum
Kelimeler dişliyor kollarımı
Diş izlerinden bir saatle takip ediyorum zamanı
Sayfa 19
Bana artık büyü diyorlar
Bütün renkleri mezun etmişler hayatlarından
Karanlığa emekli öğretmenler gibi sanki insanlar.
Sayfa 17
Karanlık sokaklardan biraz korkuyorum
Ama korkmuyorum da esasında.
Pardon diyorum ayağıma bastığında dünya
Saçlarımın ucundan başlıyor artık kırılma
Kelimelerin tadına bakıyorum
Zehrinden korktuğum acı kelimeler yutuyorum yanlışlıkla.
Sayfa 16
...konuşmak salt alışkanlıktan doğuyorsa ne gereği vardı ki.
Sayfa 14
