Hayat, elimizde olanlara verdiğimiz değer ile hayal ettiklerimize verdiğimiz değer arasında gizlidir. Elinde olanın değerini bilen insan ne muhtaç olur ne mutsuz. Elindekinin değerini bilmeyen insan ise ne kurduğu hayallere kavuşabilir ne de mutlu olabilir. Hayat er ya da geç bize bunu öğretir.
Önce yoldaş, sonra yol diyor şair. Yolun güzelliği ise yoldaşın güzelliğinden geliyor. Bir yola çıkacaksınız mesela hayat gibi yanınızda size değer veren, kıymetinizi bilen insana ve insanlara yer verin.. Güzellik yolun güzelliği kadar yoldaşında güzelliğinden gelir..
"Dildendir mutluluk, dildendir değer,
Dili olmayana insan mı derler!
İnsanda dilince değişir kader:
Ya yurda baş olur, ya başı gider.
Çoğu faydasızdır, iyisi özdür,
Asıl söz, bilerek söylenen sözdür.
Kem söz, duyanları hep düşman eder;
Ederse insanı söz sultan eder.
Ne yumruktan, ne kılıçtan iz kalır,
İnsan ölür, arkasından söz kalır.
Söyle doğru, güzel, öz sandığını;
Söyle bildiğini, inandığını.
Söyle: inananlar gelsin izinden,
Canına mâl olsa da dönme sözünden."
Yusuf Has Hacip - Kutadgu Bilig
Size değer veren, kıymetinizi bilen ve sizi yarı yolda bırakıp gitmeyen insanlarla karşılaşmanız dileğiyle..🙏🏻🌿
#4
Uzun zaman üstüne "Ebeveyn modelleri" konseptinden merhaba.
Sık sık rastladığım bir örnek olmasına rağmen, ilk kez bu hastam üzerinden, sosyal medyanın "dondurduğu" gençlerden söz etmek istiyorum.
Okulda bayıldığı için ambülansla acil servisimize getirilen 14 yaşındaki genç bir kız...
Apatik, donuk, sorduğum sorulara küçük
Çocukların Dünyası
@cocukduygusu
·1yıl
Ebeveyn modelleri
Günümüz kadınlarının büyük çoğunluğun ve çocuklarını yetiştirme tarzlarının pratik sahadan örneklerinin yeterince dile getirilmediği kanaatindeyim. Bazı "anne" modellerinin ciddi anlamda mütalaa edilmesi ve üzerine çözüm fikirlerinin üretilmesi elzem bir hâl almış durumda.
Çok büyük yaralar açılıyor çocukların, gençlerin kalplerine. Bir çok anne-baba bunun farkında bile değil âdeta. Bir yandan onların benliğine ilmek ilmek değersizlik duygusu işleyen ebeveynler diğer yandan "hoşgörülü ebeveynlik" maskesi altında şımartılan çocuklar. İkisi de kendilerine, kimliklerine, nihâyetinde topluma büyük izler bırakmakta. Sızısı kolay kolay geçmeyecek yaralar bunlar üstelik.
Bu iletiyi, yukarıda bahsettiğim pratik sahadan örneklerin paylaşımının azlığından mülhem, buraya bırakıyor; bu örneklere şahit oldukça da bu iletinin altında toplamayı temenni ediyorum. Kendi tecrübelerinden bahsetmek isteyen olursa, memnuniyetle istifade etmek isterim.
Problemleri açıkça konuşmalı, yanlışlarımızı aynada önce kendimize itiraf etmeliyiz. Görmüyor muyuz gençlerimizin nereye doğru aktığını? En büyük vebal, çocukların yetiştiği ailelerine ait. Öyleyse çözüm de yine orada olsa gerek.
Çocukların, gençlerin yüreklerini, şahsiyetlerini, onurlarını hırpalamayalım. Kim bilir... Herkesin hayalini kurduğu "dünyayı kurtarma" özleminin kilit anahtarı, bir nesli yaralamamakta saklı belki de.