Deneyerek yok olmak, sonsuza dek pislik içinde debelenmekten iyidir, ha ne dersin?
Sayfa 74Kitabı okudu
Zaten duvar, aynı zamanda eşsiz bilgelik anlamına gelmiyor muydu? İdamlara, acımasız cinayetlere, en hayvanca tecavüzlere, şehvetli sevişmelere, doğumlara, ölümlere tanıklık etmemiş miydi duvarlar asırlardır?
Sayfa 88Kitabı okudu
Bir de kendi kendine konuşma peydahlanmıştı son zamanlarda. İnsan düşündüklerini dillendirdikçe daha çok ikna oluyordu galiba yaşadığına.
Sayfa 26Kitabı okudu
Işık kendisine giysi olarak siyahı seçmişse bırak da evren karanlık kalsın...
Sayfa 61Kitabı okudu
Hayatlar karmaşıklaşırdı, ne kadar çözülmeye çalışılırsa o kadar birbirine giren yün yumakları gibi.
Sayfa 118Kitabı okudu
Değersizler !
Yaşam, yönü belli olmayan bir lokomotif gibi giderek hızlanıyor; akıl, vicdan, sağduyu gibi kavramlar yerlerini, piyasa, fiyat, ihale gibi başka bir dünyaya ait mekanik sözcüklere bırakıyordu.
Sayfa 98Kitabı okudu
“Bizi bir yerlerde sürükleyen şey sadece seçimlerimiz değildi belki de. Yaşadıklarımız,zihnimizdeki izdüşümlerinin biz de yarattığı iradenin bir sonucuydu aslında ,bilinçli ya da bilinçsiz yolculuklarımız... “
Sayfa 134 - Cenova yayınlarıKitabı okudu
“Of,kahretsin ,yeryüzündeki her şey nasıl da ,görünmez ama fark edildiği anda da kaçmayı olanaksız kılan şey ,ısrarlı ,saydam,elastiki neden sonuç ilişkileriyle bağlıydı birbirine. “
Sayfa 154 - Cenova yayınlarıKitabı okudu
“Bu duvarlar çok şey biliyordu. Şimdi böylesine sessiz durmalarına bakmamak gerekir. “
Sayfa 87 - Cenova yayınlarıKitabı okudu
Değersizler !
" Bir insan, bedeninden nereye kadar uzaklaşabilir? Zihni tamamen boşa düşüren, onu, kendini dahi sınırsızlıkla tanımlamaya zorlayacak bir reddedişle karşı karşıya bırakmak neye mal olur? Hele bir de bu uçarı ve hoyrat vageçişin önünde, içi korkular, anlaşmazlıklar, belirsizlikler ve belleği yok sayan unutuşlarla dolu yüzlerce karakutu duruyorsa. Nereye kadar eksilebilir insan?
Sayfa 91Kitabı okudu