Değişmeyen tek şey değişim olduğundan, acaba insanlar, hayatta gerçekten tamamlayabilecekleri tek şey o olduğu için mi ölümü arzuluyorlar, diye düşünüyorum.
Sayfa 166
Biliyorum
Aradan geçen baya bi zaman olmuş
On yıl olmuş
Kırk mevsim geçmiş
Özlemin dili her üç yüz altmış beş gün sevda demiş
Değişmeyen tek şey değişim denmiş
Bi onlar kalmış değişmeyen
Değişmezmiş
Bide gönlümde sen
Hiç eksilmeden...
Herkesin kendi yolu vardır...
~~~İnsanın kendi yaşamının sorumluluğunu alması gerçek bir işkenceydi~~~
Gökkuşağı, 
D. H. Lawrence 'ın en iyi romanlarından biri olarak kabul edilen dönem ötesi bu romanında, giderek sanayileşen bir dünyada erkekler ve kadınlar arasındaki karmaşık cinsel ve psikolojik ilişkileri araştırır. DH Lawrence'ın tartışmalı klasiği olan Gökkuşağı,
_
Servetinden ve servetin doğuracağı kaygılardan kaçarak Efes’te, tapınak direkleri arasındaki gölgelikte, incelemeler yapmak üzere yoksul bir hayatı seçen Herakleitos (M.Ö. 530-470), bilimi, astronomiden alıp günlük sorunlara çevirmiştir. “Her şey durmadan akıyor ve değişiyor,” demiştir. En durgun maddede bile göze görünmeyen bir akış, bir hareket vardır. Kozmoz tarihi tekrarlanan dönemler hâlindedir. Hepsi de ateşle başlayıp ateşle son bulur. “Her şey mücadeleyle doğar ve ölür,” der, Herakleitos. “Savaş her şeyin babası ve kralıdır. Kimini tanrı, kimini insan yapmıştır. Kimini özgür, kimini köle.” Mücadele olmayan yerde çürüme vardır: “Sarsıntı geçirmeyen karışım, bileşkenlerine ayrılır.” Bu değişim, mücadele ve seçim akışında değişmeyen tek yasadır. “Her nesne için ayrı olan bu düzeni ne tanrılar, ne de insanlar yapmıştır. Tâ başlangıçtan beri vardı, şimdi de var, gelecekte de var olacaktır.”
_
İZ YAYINCILIK (epub) (ARİSTO )Kitabı okuyor
Bitmeyen yüzyıllar
Başlığa bitmeyen yüzyıllar yazmayı tercih ettim çünkü klasik eserlerin birçoğu geçen yüzyıllarda yazılmış olsa bile hâlâ güncelliğini koruyan konular ve sorunlar var. Değişim sadece rakamlardan ibaret âdeta.
Zaman değişse de değişmeyen tek şey ölüm. Ölüm insanın kendisine gelmeyecek gibi yaşar ve ölürüz. Kitapta işlenen tema aslında ölüm değil insanlığımızdan kaybettiklerimiz. Olaylar ve karakterler gerçek hayatın karmaşıklığı yansıtıyor.
Emile Zola ölüm sürecini anlatırken, aynı zamanda toplumun sağlık sistemindeki eksiklikleri ve yozlaşmayı da eleştirmiş. Doktorların kayıtsızlığı, hastanelerin yetersizliği ve insanların ilaca ve hizmete ulaşmadaki sıkıntıları gözler önüne serilmiş.
Yakınlarını kaybeden ya da kaybetme aşamasındaki insanların olayı çok çabuk kabulleniş ve normal hayata bu denli hızlı dönüşü yazarın bir şeyleri eleştirmek istemesinden kaynaklanıyor. Her hikâyenin temelinde para mevzusunun olması, insanların para ile her şeyi çok çabuk kabullenmesi ya da ölümü unutması, yazarın güçlü gözlem yeteneğinin bir sonucu olarak esere yansımış.
Ben kendimden ve çevremden yola çıkarak yazarın ölüme bakış açısını toplumsal açıdan doğru yansıtmadığını düşünsem de bunların bazı kesimlerde birer gerçek olduğu aşikâr. Natüralizm akımının güçlü temsilcilerinden olması nedeniyle Zola insanlığın vahşi doğasını, karakterlerinde baskın olarak anlatmış.
Değişmeyen tek şey değişim olduğundan, acaba insanlar, hayatta gerçekten tamamlayabilecekleri tek şey o olduğu için mi ölümü arzuluyorlar, diye düşünüyorum.
