Ölü Çocuğa Gazel
Her akşam üzeri bir çocuk ölür,
her akşam üzeri Granada'da.
Her akşamüzeri yerleşir de su
dostlarıyla konuşur baş başa.
Yosundan kanatları var ölülerin.
Bulutlu yel ve duru yel yan yana
süzülen iki sülündür kuleler üstünde,
gündüzse yaralı bir oğlan.
Havada kalmazdı tek kırlangıç gölgesi
şarap mağarasında rastlayınca ben sana,
tek bulut kırıntısı kalmazdı yerde
sen ırmakta boğulup gittiğin zaman.
Yuvarladı vadi köpeklerle süsenlerini
bir su devi yıkılınca dağlara.
Gövden, ellerimin mor gölgesinde,
bir soğuk meleğiyle, kıyıda cansız yatan.
Ben
Böyle
Taşların
Çukurların
İçinde
Kalmışsam
Yalnızsam
Hor
Görülmüşsem
Arkasızsam
Ve
Böyleyse
Bahtı
Siyahım
Yemin
Kasem
Olsun
Ve
And
Olsun
Şart
Olsun
Yerde
Kalmaz
Ahım.
Şu
Dünyada
Ayrılık
Var
Ölüm
Var
İlle de
Zulüm
Var
Gözüm
Başım
Üstüne
Hangi
Kitap
Yazıyor
Kardaş
Ben
Calışam
Eller
Ala...
Okur Takip Önerileri
Onun için ''Eli ağır'' diyenlere, ''İtina zaman alır'' derdi. Saygıda kusur ederek artırılmış zamanın kime hayrı dokunur ki? Bu yüzden hazırladığı her sofra, göz alıcı bir tabloya benzerdi.
Gitme vakti geldi olric.
Nereden gitme vakti geldi efendimiz?
Kalbinden olric kalbinden.
Hiç gelmemiştiniz ki efendim.
O zaman neden bu kadar canım acıyor olric ?
Çünkü hep kalbindesiniz sanmıştınız oysa bi kere bile sizi kalbine almamıştı efendim.
Beni neden uyarmadın olric ?
Aşkından sağır olmuştunuz efendim.
Anladım olric..
Hayatta 3 yanlışım oldu Olric.
Ne gibi efendimiz?
Tanıdım,inandım,güvendim.Ama 1 doğrum oldu.
O nedir efendimiz?
Sevmek Olric.Fakat sende bilirsin ki 3 yanlış bir doğruyu götürür.
Gidelim efendimiz..
Efendimiz çok hiddetlenseniz bile küfretmiyorsunuz,Siz hiç kötü söylemez misiniz?
İçimden sövüyorum olric!
"Ben artık susmak istemiyorum. Çünkü insan belki hiç konuşamaz bir kere susarsa. Kuğu gibi dili dışarıda kalır, ses çıkmaz. Ben artık hep konuşacağım."
Varoluşun anlamını yeniden kendimde kursam yavaş yavaş... Dünyada hiç kimsenin neden kendi olamadığı üzerine bir kitap yazsam... Bu ülkedeki vicdan yokluğunun nedenini anlatsam... Yanıma sadece şiir kitapları alsam, bütün dünyanın şiirlerini okumak ölene dek sürse...
kalan
Neden hala hakikatinin peşindesin sen be kadın... Hangi hakikatinin... Ama bilmelisin... Evet evet insan bilebileceği kadar bilmeli... Gidebileceği kadar gitmeli.
Kalan
Geçti gitti hepsi artık. Yürü hadi... Yürüyelim... Bak önümüzde uzun yıllar var... Ben hep yanında olacağım... Hadi gel gir koluma... Ellerinin çizgisi ellerime benzeyen sevgilim... Ben hep yanındayım.
Kalan
“Tutunamayanlar” okuyun! Ama tutunanlara okutmayın!
Nedenmiş Efendimiz ?
Bizi anlamazlar Olric, gülüp geçerler bize !
Gidelim mi Olric?
Gidelim efendimiz..
Nereye Olric?
O’na efendimiz..
O nerde Olric?
Kalpte efendimiz..
Gidelim Olric..
Ya, ya o kalp doluysa Olric?
Sanmam efendimiz..
Dönelim Olric, içime bir şüphe düştü!
Bazen yok olmak hiç olmaktan iyidir Olric..!
Yok mu olalım efendimiz..?
Varmı’ yız ki Olric…!
Tutunamayanlar
Ölünceye kadar beni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki..
Beklersem.
Ne doğan güne hükmüm geçer,
Ne halden anlayan bulunur;
Ah aklımdan ölümüm geçer;
Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur.
Ve gönül Tanrısına der ki:
- Pervam yok verdiğin elemden;
Her mihnet kabulüm, yeter ki
Gün eksilmesin penceremden!
Sen benimsin,
Ciğerparem, sevdiğim
Gülden ağır
Söylemem sana
Saçlarına
Kızıl güller takayım
Salın da gel,
Bir o yana
Bir bu yana
Meğer
Müşkil işmiş hürriyet
Savunmayla yetmiyor
Bir başka sevda!
Telden
Demirden geçsen
Mapusu delsen
Ne fayda!