Tutmaya kıyamadım gül gibi ellerini
Bir türlü içimden çıkarıp atamadım.
Ve bir kapı önünde deli divâne gibi
Korkarak öptüğüm avuçlarının
İnce güzelliğini unutamadım.
İyiler çok yoruldu .. Sessiz ve yalnız kalmaktan. İyiler korkuyor artık dışarı çıkmaktan. Birini sevmekten birine güvenmekten, birine sır vermekten birine yardım etmekten ölesiye korkuyorlardı. Dışarı çıkmıyorlardı çünkü dışarda kötülük vardı ..
Bi yerlere kapatılıp sokağa salınmaması gereken kötüler yüzünden dört duvar arasında nöbet tutuyorlardı.
Cinayet işleyen,hırsızlık yapan,tecavüz eden, uyuşturucu içenler yakalanırsa hapse atılıyorlardı. Ya iyi ruhları üzen, korkutan, yaralayanlar hırpalayanlar ?? Ya ispatı olmayan, kanunda suç teşkil etmeyen maruz kalan kişi dışında kimse tarafından bilinmeyen kötülükler ??
Onlar kapatılamadığı için iyiler kapandı içlerine, evlerine. Sokakta iyilik azaldı. Meydan kötülere kaldı iyiler bildiğin hastalandı millet iyileri deli sandı..
"Deli ol, aşık olma." diyecekti. "Delilik şüphesiz aptallıktan iyidir. Delilik, var olmuş bir zekanın yok oluşudu; aptallık, var olmamış bir zekanın var olmamaya devam edişidir. Deliliğin hiç olmazsa tarihi şanlı. Aptallığın şerefli bir tarihi bile yok."