Mef ûlü mefa îlü mefa îlün-fa
"Bir dilde ki aşkun odı ola peydâ
Hâşā ki sivâ yanmaya hâşakāsā
Her katresi güyâ ki bir ateş-pâre
Aşk ateşini göz yaşı itmez itfä
Dilde ola mi tâb-ı celâle tâkât
Envâr-ı cemâle döyemezken cânâ
Olmasa eger mâye-i aşkun humda
Dünyaya salur mıydı bu şürı sahba
Bir câm araya dem gele şâyet såkî
Dök hûn-ı dili şîşeyi pâk it Yahya"
Şeyhülislâm Yahya Efendi
Böyümüş əllər, kiçik qalan dəyərlər
Yenə masa başında oturmuş məktub yazır o 18 yaşlı qızcığaz. Məktub atasınadı. Məktubu bitirib poçta verəcək.
Anasıyla yaşayırdı. Anası atasından gördüyü şiddət üzündən evdən kiçik qızını da götürüb çıxmışdı. Bilmirdi o zamanlar niyə getdiklərini. Axı necə bilsin? Hələ beş yaşında, balaca əlli, gözəl qəhvəyi gözlü, qara saçlı, nur simalı bir
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.
Gecə xəlvətcə bizə sevgili yar gəlmiş idi,
Üzü aydan da gözəl nazlı nigar gəlmiş idi.
Tər axıb gül yanağından, bulud örtmüşdü ayı,
Onu düşmənmi qovub, könlü qubar gəlmiş idi?
Ona mən göz yetirib xəlvəti baxdım-baxdım,
Ovçunun ovlağına körpə şikar gəlmiş idi.
Uyuyub hər ikimiz rahət olub bir yatdıq,
Bəxtimin baxçasına güllü bahar gəlmiş idi.
Dedi: "Getmək dəmidir, söylə, nə istəyirsən yar?"
Bir öpüş istədim ondan...Yeri var gəlmiş idi.
Ağlayıb getdi o yar, göz yaşı yandırdı məni,
Odlara yandı dilim, sanki şərar gəlmiş idi.
"Ey Nizami!" - dedi... Birdən ayılıb gördüm o yox
Demə röyada bizə çeşmi-xumar gəlmiş idi
=VANLI'YAM=
DEM'li çaylar ağır geldi kant için
Dilde hitap elde kitap ant için
Kayyum değil kıyyım değil bu nedir
Gözdağı var göz bağı var rant için
Ano hawar babo hawar uy hawar
Van Gölü'nde hortlamıştır canavar
Demokrasi halkın sesi kim vasi
Ey makinist filim koptu baştan sar..!
Halit GÜLTEKİN
Tez-tez gördüyüm bir yuxu var. Həmin yuxuda necəsə qardaşımla rastlaşıram, sağ-salamat olduğunu, hətta aradan keçən dörd ildə (ilahi, artıq dörd ildir...) bir xeyli böyüyüb dəyişdiyini görüb həm çox sevinirəm, həm də həyəcanlanıram, bu hədsiz-hüdudsuz sevincimi bölüşməyə adam axtarıram. Amma əvvəlcə onu möhkəm bağrıma basıram, yanaşı oturub
Kaşla göz arasında uçurum olurum
El değmemiş sevdalara
Göçebedir bütün sevmelerim
Bütün düzenleri red etmişim
Sınanır yine nergizlerim ufacık saksılarda
Katlim istenir çocuk bakışlarında
Ve ben yol olup düşebilsem yollarına
O dem filizlenir gülüşlerim topraklarda
Doruklar aydınlanır
Fırat çalkalanır
Erir buzları parmak uçlarımın
Hadi gel ömrümün azizi
Göğsüme baş ol
Gözlerime yaş
Denizler homurdansın türkülerimizi
Yakışırmı bir sokak ortasında can vermek aşka
Tut elimi
O vakit yelkovan susar akrep kırılır
Zaman durur
Yar mevsim senin yüzün olur
Nereye gitsem soluğumda kokun durur
Elimi uzatsam güneş avuclarımı yakar mı? Ya denizler kirlenmiş ruhları yıkar mı? Mutlu olmak ümidiyle her güne göz açmalarımız ne zaman son bulur. Haktan adaletten dem vuranlar bir gün hakkın gerçekliğinde yanar mi? Umudu yitireli kaç yüz yıl oldu. Develerle yükünü tutanlar çölde bir gün yolunu bulur mu?
Yüzün meh-i îd ü ser-i zülfün şeb-i İsrâ
Gamzen yed-i Mûsâ leb-i lâ'lün dem-i Îsâ
Bu hüsn-i Hudâyî ki Hudâ sana virüpdür
Mânî-i cihân yazmadı tasvîrüne hem-tâ
Alnun kamerine yüzün ayına müşâbih
Bunca göz ile görmedi bu çarh-ı muallâ
Şol câm ki nûş eylemişem bezm-i gamunda
Bir sâde habâbıdur anun künbed-i hadrâ
Avnî seni medh eyledi çün tarz-ı gazelde
Matla dedi yüzüne vü ağzuna mu'ammâ 
Fâtih Sultan Mehmed