Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
merve keskin
merve keskin
@dembeste
evli.
Saudi Arabia
1454 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Sözlerime çok iddialı başlayacağım.
•Güzel olan her şey Tanpınar’ın kalemine söylenmeli.
•Tanpınar okumayan hikaye okudum demesin.
•Her kitaplıkta Tanpınar olmalı.
ÇOK NET.
Muazzam bir kalem, sürükleyici olay örgüleri, muhteşem tasvirler, teşbihler.. Edebiyata dair akla gelen hangi sanat var ise bu kitaptaydı. O kadar güzeldi, o kadar akıcıydı ki tüm günümü esir aldı.
Hemen bitirsem de ara ara tekrar okuyacağım nadir kitaplarım arasına girdi bile.
Tanpınar’ın kalemine yabancıysanız, kitap belki sizi başlarda zorlayacaktır. Ama bazı bölümler film izlermiş gibi yazıldığından işiniz kolaylaşacak ve bence hemen alışacaksınız.
Ezcümle: hayran kaldığım hikaye olan Abdullah Efendinin Rüyaları hikayesini muhakkak okumanızı önerip, keyifli okumalar diliyorum.
Bence sakın geç kalmayın.. :)
Türk edebiyatının temel taşlarından Atilla İlhan,
Lise yıllarımda açıp açıp dinlediğim o muazzam şiirin sahibi..
Düşüncelerimi kelâma dökmek haddim değildir.
Kötü bir fikir belirtmek seçenekler arasında dahi yoktur. Size eşsiz yorumu ile bizlere bıraktığı
•An Gelir• şiirini bırakıp ben de dinlemeye, lise yıllarıma dönmeye gidiyorum..
youtu.be/2ofJExMWWdM?
si=fzjdzcRvm68iTR6f
Cahilliğin bir toplumu nasıl yok ettiğini, insan varlığını nasıl hiçe saydığını, aklın, kalbin karşısında ne kadar güçlü bir düşman olduğunu göreceğiniz bir eser. Cahillik devrin en kötü hastalığıdır ve cahillikten kötü hiçbir şey yoktur.
Eserde cahilliği hat safhada yaşayan bir toplum ele alınmış. Bu toplum cahilliklerinden dolayı küçücük bir çocuğa sürekli bilinçsiz bir baskı yapıyor ve babasının katili olarak gördükleri annesini öldürmesini istiyor. Kendileri öldüremiyor; gerekçeleri ise annesinin güzel olması. Evet annesinin güzel olması, insan olması değil. Bir insanı, ona onun canını siz vermediğiniz için ve insan olduğu için öldürmemeniz gerekir. Ama o kadar cahil bir toplum ki işlemek istedikleri cinayete bile Esme’nin dış güzelliğini engel olarak görüyorlar. Cahillik seviyelerini burdan bile anlayabilirsiniz.
Kitabın her sayfasını hayretler içerisinde okudum. Her sayfada şaşkınlığım yenilendi ve hep “Bu nasıl olabilir? Böyle bir cahillik mümkün mü? Bunlar gerçek mi?” diye sürekli kendi kendime hayıflandım. Ve evet, maalesef bunlar gerçek. Özellikle memleketimizin doğu anadolu ve güney anadolu bölgesinde sıkça duyduğumuz töre cinayetleri, kan davası gibi ‘insanın gururu’ diye savunulan hikayeler çokça mevcut. Eserin yazı dili oldukça sade. Akıcılığı ve betimleme sanatı verimliydi.
Cahilliğe kurban giden canlar o kadar fazla ki bu durum son derece üzücü. İnsanoğlunun hayatı, hayalleri, hedefleri bu kadar basitleştirilmemeli. İnsanoğlunun kaderi, insanoğluna kalmamalı diyerek bitiriyor; okumayanlara okumalarını tavsiye edip, okuyacaklara ise keyifli okumalar diliyorum.
Okur Takip Önerileri
Müstesna olan eserlere yorum yaparken daima çekinmiş, kendimde o haddi bulmamışımdır. Ama önerirken kendim yazmışçasına gururla önerir, mutlaka okunması gerektiğini söylerim. Gelin Tacı da müstesna eserlerden biri. Eserden bahsederken ‘bu’ sıfatını kullanmaktan bile hâyâ ettiğimi itiraf etmek istiyorum. Çünkü eser sizi böyle derinden etkileyip, sizde böyle bir iz bırakıyor.
İbn Atâullah El-İskenderî (k.s.)’nin Hikem-i Ataiyye eserini senelerdir tekrar tekrar okurum ve Gelin Tacı’nı da ikinci kez okumuş oldum. Okuduğunuzda üstünüze tasavvuf hırkasını almış, maneviyatınız tazelenmiş ve gerçekten her anınızda Cenâb-ı Hakk’ı hissedeceğiniz, tasavvuf başlığı altında ve öğreticiliği doyurucu bir eser.
En etkilendiğim kısım kesinlikle Allah’ın kula sesleniş bölümü oldu. Bu fani dünyada Rabbimiz olmasaydı, kimsemiz olmazdı. O’nun (c.c) varlığı yüreklere şifa, akıllara selimliktir. O’ndan yüz çevirsek, yerini tutacak birini bulamayız. Biz O’nu unutsak, O (c.c) bizi unutmaz.
Hamd ancak âlemlerin Rabbi Allah’adır.
Selâmın en güzeli, elçisi ve ulu önderimiz Muhammed Mustafa (s.a.v)’e olsun.
Kitabı tıpkı bir film izler gibi okuduğumu belirterek başlamak istiyorum. Betimleme sanatı son derece müthiş ve karakterlerde suretlerinin ve dahi görünüşlerinin en ince ayrıntısına kadar yer verilmesi harikaydı. Bu durum betimlemeyi epey desteklemiş. Tasvir muazzam olunca film izliyormuşçasına kitabı okumuş oluyorsunuz. Kelime haznesi inanılmaz zengin, akıcılığı harika, merak uyandırma özelliği son derece kuvvetli bir romandı. Bölümler tam yerlerinde bitmiş ve bölüm uzunlukları tam ayarında tutulmuş. Sevdiğim kitapları aheste aheste okuma gibi bir huyum vardır ama bu romanda neticeyi o kadar merak ettim ki her fırsatta elime alıp romanı bir an evvel bitirmek istedim.
Hikaye çok yürek burkucu, insanın merhametine dokunan bir yanı var. Ah Belma, daha doğrusu Hatice, gaflet uykusundan uyanman her ne kadar geç olsa da İnşaallah gerçek hayatta o uykuda olanlar geç olmadan uyanır ve bir daha o kuyuya batmazlar..
Hikayede Mebrure başrol gibi gözüksede verilmek istenen asıl mesaj Belmada saklı. Kitap öğüt yüklü, ibretlik olaylar barındıran bir eser. Herkesin, özellikle genç kızların okumasını öneririm.
Hatice’nin öğüdüyle incelemeyi bitirmek istiyorum. “Heyy yollarını şaşıranlar... Vazifelerini unutanlar... Ne yapıyorsunuz? Nereye gidiyorsunuz? Bir adım ilerinizde sizi bekleyen çukurları ve kuyuları görmeden nereye.. nereye?”
Bu nasıl bir sevda, bu nasıl bir duyguyu kaleme döküştür böyle.. Bu nasıl bir aşkın ruha böyle naif sirayet etmesidir.. Mest oldum.
Okurken ‘kişiye özel mektuplar’ olmasından ötürü her ne kadar kendimi garip bir şekilde suçlu hissetsem de, mükemmel bir eser peyda olduğu için kendimi okumaktan da alıkoyamadım. Sizi alıp uzaklara götüren bu aşkı, ilk başlarda sağlıksız buluyor ama daha sonra hayranı oluyorsunuz. Saf, temiz, tamamiyle hasret ile yoğrulmuş, günümüzün bencil ve hastalıklı aşklarından uzak bir sevda bu. Şu fani dünyada böyle aşka denk geldiğim oldu fakat böyle son derece naif bir şekilde ne kelâma ne de kaleme döküldüğüne şahit oldum. Ahmed Arif’in mektuplarda sık sık övdüğü Leyla Erbil’in kalemini ve Ahmed Arif’e yolladığı mektupları da bi hayli merak ettim. Ama sanırım onun mektupları aşikar olmamış. Leyla Erbil’in mektupları da kitap haline getirilseymiş elbette büyük bir boşluk doldurulmuş olurdu. Bu sonu gelmez aşk mektuplarının karşısında sakince kalabilen Leyla Erbil’e de sabrı karşısında saygı duyulmalı diyor ve en beğendiğim cümlelerden biriyle bitirmek istiyorum.
"Ne tuzsuz şeydi şu dünya be. Geldin, buldun, şenlendirdin, insan ettin beni. Yemeyip-içmeyip, yatmayıp-uyumayıp, seni anlatmalı bu yürek."
Belki de hayat, sevmeyi ve sevilmeyi öğrenmemiş bir adamın, sevgiyle büyümüş bir kadına “Bir gün sana dünyada dayanılacak tek şeyin sevgi olduğunu öğreteceğim.” demesi kadar sahte ve de boştu. C., sevmeyi de sevilmeyi de bilmiyordu. Daha kendini tanımıyorken annesini kaybetmiş ve teyzesini annesinin yerine koymuştu. Karşılaştığı her kadında teyzesinin o sıcak mavi gözlerini arıyor, bulduğunda kendini yuvasında gibi hissediyordu. Annesinin sonsuz yokluğu ile babasının vasat varlığı arasında çırpınarak büyümüştü. Çevresindekilere “Gerçek sevgiyi! Bir kadın. Birbirimize yeteceğimizi, benimle birlik düşünen, duyan, seven bir kadın!” aradığını söyleyip, bir gün bulacağına inanıyordu. Ama bilmiyordu ki sonu bu arayışıyla olacaktı.
Yusuf Atılgan’ın bu eseriyle beraber üç eserini de okudum. Bütün Öyküleri, Anayurt Oteli ve de Aylak Adam. Anayurt Oteli hariç geriye kalan iki eser zannımca gayet başarılıydı. Aylak Adam’ı okumadıysanız okumanızı tavsiye ederim. Sevgisiz insanlara karşı ön yargılarınızı kıracak, size mutlaka bir şeyler öğretecek bir yapıt. Keyifli okumalar.
Kalbim unut-ma bu şiiri..
Herkesten köşe bucak sakladığım, içimdeki asıl beni, duygularımı, hayallerimi hatta bazı satırlarda sükut-u hayallerimi dahi bulduğum ayna niteliğinde şiirlerdi. Okudukça okuyasım, kendimi satırlarda bulasım geldi ve bir de baktım ki yazarın tüm kitaplarını bir solukta okumuşum. Belli bir süre sonra hiç okumamış gibi tekrar okumayı düşündüğüm, aklı ve yüreği etkileyici şiirler barındıran bu eserler, oldukça akıcı ve bir o kadar da sade bir kalemle yazılmış. Şairin kelâmına hayran kaldığımı tekrar belirtmek ister, okumayanlara tavsiye edip, okuyacaklara da keyifli okumalar dilerim.
Bu kitabın filmi olmalı! diyerek giriş yapmak istiyorum çünkü kitabı okurken aklımdan hep bu düşünce geçti. Eserin ideolojik kavgaya ve önyargıya kurban edildiğini düşünüyorum. Göktürklerin tarihi üzerine kurgulanmış, Türk yöresinin anlatıldığı bir eser. Lise yıllarımda Bozkurtlar diriliyor ve Bozkurtlar ölüyor kitaplarını okumuştum. O iki kitap Atsız’ın izniyle özel basım olarak tek bir kitap olarak derlenmiş. Ve ben de yıllar önce hayran olduğum romanı yeni baskısıyla tekrardan okumak istedim. Ve iyi ki okumuşum, müthişti. Güncel baskısı, daha toplu ve sade bir şekilde okuyucuya aktarılmış. Kitabın gerçeklik duygusu çok fazla, eserdeki kahramanların emirlerini okurken o emir size verilmiş gibi etkileniyorsunuz. İlk defa okuyacaksanız güncel baskıyı okumanızı tavsiye ederim. Kitaba odaklanışınız daha kolay olacaktır. Benim gibi tarihe ilginiz var ise seveceğinize şüpheniz olmasın, keyifli okumalar.
İncelemeye elbette en sevdiğim şiirin en sevdiğim mısrası ile başlamak istiyorum.
•Vur şanlı silahınla gönül mülkü düzelsin.
Sen öldürüyorken de vururken de güzelsin.•
Atsız’ın bu şiiri benim için çok özeldir. Çok özel çünkü benim için tek bir anlam ifade etmesine rağmen, ifade ettiği o anlam çok derindir.
Eserde anlatılan aşk hayran kalınası. Atsız, kelâmını kalemine öyle güzel aktarmış ki, olay örgüleri ve birbirinden bağımsız konuların bir düzen içinde okuyucuya sunulması çok başarılıydı. Normal zamanda iki güne bitireceğim bir kitap ama eseri çok sevdiğim için bitmesin diye aheste aheste okudum. Edebiyat dünyamızda yazarın kendisine karşı, düşüncelerinden ve oğluna bıraktığı vasiyetten ötürü bir ön yargı vardır. Ama bence bu eser tüm o ön yargıları kırmak için güzel bir vesile olacak. Keyifli okumalar.
Okuduğum beşinci Yunus Emre kitabıydı. Okudukça okudum, okudukça doyamadım. Kalan fani ömrümde yine dönüp dönüp okuyacağım ve bir türlü doyamayacağım Yunus Emre’yi anlatan, şiirlerine yer verilen kitaplardan sadece biriydi. Şiirlerinin her satırında Hakk’ı bulmak, sonra kendi içindeki nefsi, sonra ise fani dünyayı bulmak; çöllerde yol katettikçe kana kana içilen su gibiydi. Zâtı hayran olunası, yolu örnek alınası.
Bilmeyen ne bilsin bizi
Bilenlere selâm olsun!
