-Aşk nedir?
-Mutluluk mudur aşkı kuşatan?
-Ruhlar yalnızca birbirinden koptuğunda mı duyguları yıpratır?
-İç dünyayı saran bu sevinç ebedi mi olacak?
Sorularına vereceğim cevabı bu kitabı bitirdiğimde tam anlamıyla kendi dünyamda netleştirmiş oldum.
Aslında aşkı da beraberinde getiren mutluluklar, öncelikle incinmesi kolay varlıklara dokunur. Daha sonra ya yıkar ya da inşa eder varlığın bütününü.
Hani bir kelebek kıpırdamasıyla ifade edilen bu duygu nasıl oldu da tüm ruhu ele geçirip iki farklı yollara sürükledi?
.
.
.
Klasik ya da ne bileyim basit bir söyleyiş olarak düşünülebilinse de bu kitabı okuduğunuzda anlayabileceksiniz asıl demek istediğim naifliği. Bilmiyorum düşüncelerim beraberinde sözlerim sizi etkileyebilecek ve okumanıza vesile olacak mı? acaba. Çok isterim bu duyguları beraber paylaşmak. Yollarınızın bir gün kesişmesi dileğiyle selamlıyorum sizleri.
Umarım bir gün raslar ve okumaya fırsat bulabilirsiniz.
Saygılarımı sunuyorum
Masumiyet Müzesi
Orhan Pamuk
"Seçkin kültürünün popüler kültüre bir dayatması!"
En kısa bu şekilde ifade edebilirim eseri. Yani sanat, edebiyat ve akademide bir şekilde isim yapmış elit tabakanın kendi zevkini, o çevrenin ürettiği ürünü geniş halk kitlelerini ifade eden popüler kültüre iteleme çabasıdır bu eser. Arka kapağına bir göz atarsanız ne demek istediğim daha net anlaşılır. Tolstoy'la kıyas nedir abi gerçekten üzücü.
Edebi olarak zayıf, karakter analizleri kötü. Okuyucuya birşey katmayacak boş cümlelerle uzatılan bir roman. Hemen herkesin incelemesinde yazmak zorunda hissettiği 'sarsıcı' ifadesi de yine seçkin kültürünün bize dayatması bence. Eğer 
Stefan Zweig eserlerindeki karakter analizi ve psikolojik çözümlemeye hayransanız, o eserlere "sarsıcı" diyorsanız şayet, bu kitap ile sarsılmanız pek olası değil.
Okuyucuyu kafanızdaki finalden uzaklaştırıp, son yirmi sayfada ona daha önce geçmeyen şeyler sununca eseriniz sarsıcı veya sürpriz sonlu olarak nitelendirilmeye değer olmuyor malesef.
Bir de değinmeden edemeyeceğim. Seçkin kültürüne ait şeyleri karakter ağzından yazmak, farklı edebi klasiklerden sunulan kesitler karakteri kültürlü göstermekten ziyade okuyucunun dimağında yavan bir tat bırakabilir. Biraz argo bir tabir olacak kusura bakmayın ama "kafa açmak" deyimi tam bu çabayı ifade ediyor. Yediğimiz spoiler de cabası :)
Sonuç olarak yerden yere vurduğum(kendime takılıyorum kızmayın :D) bu eseri arka kapağında yazdığı gibi 'sarsıcı' yada 'muhteşem' olarak ifade edemem kesinlikle. İfade edene de saygı duyuyorum sadece.
Hadi kib...
