Her nefesin bir hikayesi olduğunu anlatmaya adanan nefesler... "Doktor diploması aldım ama "hayatın hastası" sayılacağım bir kariyerim oldu" diyor Senai Demirci. Bir şeyişn hem doktoru hem hastası olunabiliyormuş demek ki. Zaten kişi bir haatalığa düştüğünde onun şifasını da zamanla az biraz öğrenmez mi?
"Olup bitmiş bir iş değil insan... İnşası devam ediyor, insanın kendini oldurması insanın kendine ödev" diyerek bize başıboş olmadığımızı aynı zamanda her bir adımla kendimizi büyüttüğümüzü (veya küçülttüğümüzü) hatırlatıyor yazar. Dünyaya geldik gitmek için, bu gidiş yolunda kişi en çok kendinden sorumludur ve en çok kendine sorundur. Sorun olmamak içinse sorumlulukların bilincinde olmalıyız. Kendine olduğu sorun yine neyse de çevresine sorun olmaya başladığında sıkıntıdadır insan.
Gelelim kitabımıza; İnsan ve an karşılaşmalarını dillendirmeye çalıştığını söylüyor yazarımız. Kısalı uzunlu birçok yazı yer alıyor kitapta. Kimisinde bir şarkı sözünden kimisinde bir şiir mısrasından kimisinde dr güzel bir cümleden çıkmış yola ve onları kondurmuş paragraf başlarına başlık niyetiyle. Yer yer hatıra ve anılarıyla bu yazıları daha da renklendirmiş bazı kısımlarda da güzel bir düşünce yazısı bırakmış sayfalara.
Senai Demirci'nin okuduğum ilk kitabı ve kendisinin seminerleri kadar kalemini de çok sevdiğimi söylemeliyim.
Artık deneme kitaplarına olan zaafımı biliyorsunuz, işte size yine harika bir deneme kitabı önerisi.
Kitapla kalın... 
Senai Demirci
