Elbette nostalji bu. Bu duygu sadece yaşanmış bitmiş şeylere, yerlere karşı duyulmuyor. Hiç yaşanmamış şeylere de... İşte yaşam bu kadarcık bir şey. Sadece bir nostalji.
Hayır, sende uyanan bir aşk yükselmesiydi, öznesi tam belli olmayan, çok geniş bir alanı kapsayan, ne olduğunu bilemediğin şefkatle karışan bir duyguydu.
Sadece roman okumayı çok sevdiğin için birkaç çok tanınmış romanı okumayı sonraki yıllara bırakmıştın, düşünebildiğin, çizgileri belli olmayan, bulanık bir yaşlılık dönemi için.
İstanbul da 600 bin kişilik bir kentti. Ortaçağın bu en büyük kentinde nüfus zaman zaman azalmış, zaman zaman da fazlalaşmıştı. Ama yirminci yüzyılın ortalarına kadar da bir milyon civarını hiç aşmamıştı.