En elverişli gelişme koşulları içinde düşünülen kapitalist
toplum, demokratik cumhuriyet biçiminde az çok tam bir
demokrasi görünümündedir. Ama bu demokrasi, hep
kapitalist sömürünün dar çerçevesi içine sıkışıp kalmıştır; bu
yüzden, sonuçta hep azınlık için, yalnızca varlıklı sınıflar,
yalnızca zenginler için bir demokrasi olarak kalır.
Acının ve kaygının sürekli inkar edilip dışlandığı bir kültürde yaşıyoruz. Sürekli başarılı olma, kar etme ve onaylanma çabası içinde, tıpkı hastalık, güçsüzlük ve ölümle yüzleşmek gibi, keder ve tasalar da engel olarak görülüp reddediliyor
Çoğunluğun Zorbalığı - Alexis de Tocqueville
Bu sefer kitaptan bir alıntı ile başlayalım incelememize;
"...tüm insanların çok aydın olduğu bir toplum düşünmek, tüm yurttaşların zengin olduğu bir devlet düşünmek kadar güçtür; bunlar birbiriyle bağlantılı iki güçlüktür."