Bu muymuş hayat? Peki o halde, bir daha!!
".. kalbim uzun zaman önce uykuya dalmış pek çok hatıranın dokunuşunu taşıyor.."
Charles Dickens
Irvın D. Yalom’un kendi kaleminden biyografisini yazdığı kitap..
Yazarın daha önce 
Günübirlik Hayatlar ve 
Aşkın Celladı ve Diğer Psikoterapi Öyküleri kitaplarını
Yaşam ve ölüm var oluşunda bir denge tutturmalı. Doğru olanı yaşamak ve yanlış olanı ölüme bırakmak, yaşam sanatı budur Yaşam da diğerleri gibi enerjik bir süreçtir. Bununla birlikte tüm enerjik süreçler ilke olarak geri döndürülemezdir ve bu yüzden de kesin olarak hedefe yönelir ve hedef durağanlıktır... Yaşamın ortasından itibaren, yalnızca yaşamla ölmek isteyen yaşamını sürdürür. Çünkü yaşamın gün ortasının gizli saatinde olan parabolün tersine dönmesi, ölümün doğmasıdır... Yaşamayı istememek ölmeyi istememekle aynı şeydir. Oluş ve ölüş aynı eğridir.
Sayfa 229Kitabı okudu
Savaşın sonunu sadece ölüler görür
Açık görebilmek için ölümün soğukluğuna gereksinimiz var. Yaşam yaşamak ve ölmek, başlamak ve bilmek ister. Seni sonsuza dek yaşamaya zorlayan yok ama ölebilirsin de çünkü içinde ikisi için de istem var. Yaşam ve ölüm var oluşunda bir denge tutturmalı. Bugünün insanı ölümden büyük bir dilime gereksinim duyuyor çünkü içlerinde çok fazla yanlışlık yaşıyor ve içlerinde çok fazla doğruluk ölüyor. Dengede olan doğrudur, dengeyi bozan yanlış. Oysa dengeye ulaşırsa onu koruyan yanlış, onu bozansa doğrudur. Denge aynı anda yaşam ve ölümdür. Yaşamın tamamlanması için ölümle denge uygundur. Ölümü kabul edersem ağacım yeşillenir çünkü ölen yaşamını arttırır. Dünyayı saran ölüme dalarsam tomurcukların açılır. Yaşam ne çok ölüme gerek duyuyor!
En küçük şeylerde neşe ancak ölümü kabullendiğinde gelecek sana. Oysa yaşayabilecek olduğun her şeye açgözlülükle baktığında hiçbir şey seni memnun edecek kadar büyük değildir ve seni sarmaya devam eden en küçük şeyler artık neşe olmaz. İşte bu yüzden ölüme bakıyorum çünkü bana nasıl yaşanacağını öğretiyor.
Sayfa 229 - Kaknüs yayınları 639 psikoloji serisi: 44
Jorge Luis Borges hazırladığı Babil Kitaplığı serisinin içinde yer alan bir eserdir. Kitap 3 hikayeden meydana geliyor. Hikayeler oldukça kısa, dili yalın ancak anlatım derinliği olan öykülerdi.
Birinci hikaye bize yaşam ile ölüm arasındaki ince çizgiden ziyade ölümle karşılaşınca yaşamın değerinin ne demek olduğunu tasvir etmeye çalışmıştı. Ayrıca V İ V O sembolü de keyifli bir ayrıntıydı. Dilin akıcılığı ile hikayenin etkileyiciliği de bütünsel anlamda sağlam bir denge oluşturmuştu.
İkinci hikaye kitaba adını veren Kardinal Napellus'tu. Kıyaslama yaparsam en beğendiğim hikayesi de bu oldu. Başlangıçta bir hikaye okuyacağım için endişelenirken 3 hikayenin de iyi olması anlamlı bir yer edindi ben de. Bu hikayenin hoş bir detayı da olayın geçmişini oluşturan kısmın inandırıcı etkileyiciliğiydi. Okurken o kısım hikayenin genelinden daha da yükselen oldu zihnimde.
Üçüncü hikaye diğerlerinden daha tuhaf başladı. Belli bir yerine hatta sonuna kadar olayların nasıl gideceğini kestiremedim de. Ancak o da diğerleri gibi bir fikir barındırıyordu temelinde . Hele ki bu düşünce günümüze yansıyan bir ışıktı hikayede. Aynı zamanda Ay Biraderleri bize gotik bir görünüm de sunduğundan güzel bir farklılık yaşatıyordu.
Bütün olarak 3 hikayeye baktığımızda üçü de birbirinden etkiliyiciydi. Öncelilkle felsefi ve gerçekdışı biraz fantastik ve anlamlı eleştirileriyle de hiciv özelliği taşıyan tekrar okunası öykülerdi.
Gustav Meyrink
Jorge Luis Borges
Kardinal Napellus
Go oyununa merakım iyice arttı.
Go oyununun en güzel yanlarından biri, kazanmak için yaşamak gerektiğinin, ama aynı zamanda ötekini de yaşatmak gerektiğinin kanıtlanmış olması. Açgözlü olan oyunu kaybeder. İncelikli bir denge oyunu. Karşındakini ezmeden avantaj sağlamak gerekiyor. Sonuç olarak, yaşam ve ölüm, iyi ya da kötü inşa edilmiş bir yapının sonucuna bağlı.
Sayfa 99Kitabı okudu
En açgözlü olan oyunu kaybeder. İncelikli bir denge oyunu. Karşısındakini ezmeden avantaj sağalamak gerekiyor. Sonuç olarak, yaşam ve ölüm, iyi ya da kötü inşa edilmiş bir yapının sonucuna bağlı.
Sayfa 100Kitabı okudu
Açık görebilmek için ölümün soğukluğuna gereksinimimiz var. Yaşam yaşamak ve ölmek, başlamak ve bitmek ister. Seni sonsuza dek yaşamaya zorlayan yok ama ölebilirsin de çünkü içinde ikisi için de istem var. Yaşam ve ölüm var oluşunda bir denge tutturmalı. Bugünün insanı ölümden büyük bir dilime gereksinim duyuyor çünkü içlerinde çok fazla yanlışlık yaşıyor ve içlerinde çok fazla doğruluk ölüyor. Dengede olan doğrudur, dengeyi bozan yanlış. Oysa dengeye ulaşılırsa onu koruyan yanlış, onu bozansa doğrudur. Denge aynı zamanda yaşam ve ölümdür. Yaşamın tamamlanması için ölümle denge uygundur. Ölümü kabul edersem ağacım yeşillenir çünkü ölen yaşamı artırır. Dünyayı saran ölüme dalarsam tomurcuklarım açılır. Yaşam ne çok ölüme gerek duyuyor!
Sayfa 229 - Liber Secundus, Ölüm; Kaknüs Yayınları, IV. Basım, 2023