Kitap okurken çoğumuzu bir düşünce sarar sayfalar arasında mutlaka benim de aklıma geldi ve kelimeler arasında dünyayı ve dünyadaki herşeyi anlamaya çalışan bir toplulukla paylaşmak istedim aklımdan geçenleri siz ne düşünüyorsunuz merak ettim.
Dünya da yaşayabilmek için ruh sağlığımızı korumamız gerek ve umudumuzu yaşatmak ruhu dinç tutmak için de bazen benliğimizi de tatmin etmemiz gerek iyi güzel ama bu biraz da dünyada yaşamak zorundaymışız izlenimi vermiyor mu?
Yani zorunda olduğumuz için kendimizi avutmamız ve ruh sağlığını dengede tutmamız gerekiyor peki neden?
Birçok şey vererek azıcık sahip olduğumuz dünyada ne için kalıyoruz?
Bu sadece bir soru isyan sitem haykırış niteliğinde değil sadece merak ediyorum mutlaka herkesin kendi doğruları vardır doğruları merak ediyorum.Umarım yeterince anlatabildim.
ESMÂ’ÜL HÜSNÂ ŞERHİ
O’nun birinci ismi, isimler sultânıdır;
Her ânın, her mekânın, her cânın cânânıdır.
Kur’ân’da ilk âyetin, başlangıç kelâmıdır,
Her zerre “ALLAH” diye, O’nu söyler durmadan..
Vârettiği herşeyi, ayırdetmeden gören,
Her şeye adâletle, hayır ve rahmet veren,
Her mahlûkâ acıyan, ve çâreler gönderen,
Sonsuz merhametiyle, âleme RAHMÂN dır
