“Yine de gündüzün sessizliği ve aydınlığı ,insana ,gecenin kargaşası ,gürültüsü kadar garip geliyordu;ağaçlar öylece duruyor,Çiçekler öylece duruyor,önlerine bakıyorlar,gökyüzüne bakıyorlar,ama hiçbir şey görmüyorlardı,gözsüzdüler,bu yüzden korkunçtular.
Sayfa 165
Gündüzün sessizliği ve aydınlığı da gecenin karmaşası ve fırtınaları kadar tuhaftı.
Sayfa 139Kitabı okudu
“Gündüzün sessizliği ve aydınlığı da gecenin karmaşası ve fırtınaları kadar tuhaftı.”
Sayfa 139Kitabı okudu
hep bu deniz fenerinin aydınlığı uyutmuyor!
Son deniz feneri aydınlığında
Kapanıp kalmışım, göçemiyorum
Her karanlığın bir aydınlığı, her gecenin bir sabahı vardır.
Deniz feneri aydınlığı
Bazı insanlar deniz feneri gibi
Her daim etrafa pozitif ışık saçar
Yüreği karanlıkta kalan insanlar
Pusulasız kalınca Yolunu bulsunlar
Ayakları selametle yaşama tutunsun
Yaşasınlar ecel gelene kadar
İsim bırakıp bir mezar taşında,
İnsan olmanın şerefi, onuruyla.
🌿
Bahar gelince rüzgârın uçurup getirdiği rastgele bitkilerle dolan bahçe saksıları yine eskisi gibi renklendiler. Menekşeler açtı, nergisler açtı. Yine de gündüzün sessizliği ve aydınlığı, insana, gecenin kargaşası, gürültüsü kadar garip geliyordu; ağaçlar öylece duruyor, çiçekler öylece duruyor, önlerine bakıyorlar, gökyüzüne bakıyorlar, ama hiçbir şey görmüyorlardı, gözsüzdüler, bu yüzden korkunçtular.
Sayfa 165Kitabı okudu
Bahar gelince rüzgârın uçurup getirdiği rastgele bitkilerle dolan bahçe saksıları yine eskisi gibi renklendiler. Menekşeler açtı, nergisler açtı. Yine de gündüzün sessizliği ve aydınlığı, insana, gecenin kargaşası, gürültüsü kadar garip geliyordu; ağaçlar öylece duruyor, çiçekler öylece duruyor, önlerine bakıyorlar, gökyüzüne bakıyorlar, ama hiçbir şey görmüyorlardı, gözsüzdüler, korkunç bir şeydi bu.