Yine bir gün görürsünüz ki zirveler kişilere mülk değil, devre mülktür. Artık inme vaktiniz gelmiştir. Bir hüzün kaplar içinizi zirvede ölmek şans, ölmeden inmek eğitimdir. En iyi manzarayı tırmanırken değil, zirveden inerken görürsünüz. Yükselirken sırtınızı döndüğünüz yaşamı ve insanları inerken yeni bir gözle okursunuz. Tırmanırken bilginiz, inerken bilgeliğiniz artar. Sonunda hayattan aldıklarınızın, verdiklerinizin matematiği biter. Sizden geriye belki hoş bir söz, belki
bir cümle, belki bir imge kalır.
Mutluluk insanı tatlı yapar. Başarı ışıltılı. Zorluklar güçlü. Hüzün insanı insan yapar. Yenilgiye mütevazi. Allah’a asla neden ben? Diye sormayın.
Ne olacaksa en hayırlısı olur.