Vaatlerin neredeyse hiçbiri tutulmaz. Fakirlerin, sıkıntıyı kabulünde itaat ya da tevekkül yoktur. Onların kabulü sıkıntının ardını görür ve orada isimsiz bir şey keşfeder. Bir vaat değil, zira ( hemen hemen) hiçbir vaat tutulmaz; zamanın kesintisiz akışı içinde bir ayraç, parantez gibi bir şeydir bu. Bu parantezlerin toplamı da sonsuzluktur belki.