Ne söylenebilir ki? Talat Halman’ın dediği gibi “...okurlarını büyülüyor.” Bu Livaneli klasiğini okumaktan başka bir çare bulamıyor insan. Hacimli görüntüsüne rağmen eline alır almaz kitap bitmesin diye yalvarıyorsun. Dilin akıcılığı, hikayenin garipliği cezbediyor ruhunuzu. Satır aralarında gizlenen bazı siyasi hususlar dışında beğenmemeye yüzü olmuyor insanın.