“İskenderül Zülkarneynin bir atı vardı. O at, İnce Memedin atı, Köroğlunun Kıratı, Alinin Düldülü ve de öteki ölümsüz atlar gibi onun alnına yazılmıştı. O, daha on altı yaşındayken o at gelmiş babasının sarayının önünde durmuş, o atı yakalamak istemişler, kimseye yakalanmadığı gibi, oradan da ayrılmamış, ta ki İskender gelene kadar. İskender
“Bu kışın, bu karda kıyamette, bu tipide boranda Ruslara hücum edemeyiz paşam, evet, edemeyiz, Enver Paşam.Turana da hiç gidemeyiz paşam.Turan buralara çoook uzak paşam.Askerlerin ayakları yalın, sırtlarındaki yırtık giyitleri de yazlık.Sarıkamışa varmadan, bir tek kurşun bile atmadan hepimiz donarız paşam.”
Başkumandan vekili Enver Paşa emir verdi, hemen şimdi, şu anda, derakap hücum.
Ve doksan bin kişiden çoğu dondu, bir kısmını da bit yedi.
Sayfa 150 - YKYKitabı okudu
:D
"BinAli."
En sonunda Ali kendini zorladı, konuştu:
"Binemem Ağam."
"Neden imiş o?"
"Çünküleyim ben kimim ki Ağamın şu görkemli atına bineyim. Ben kim oluyorum... "
"Sus," diye bağırdı Murtaza Ağa, "sus! Sen benim öz bir kardaşım değil misin, bu at da senin değil mi? Derakap ata bin!"