’Babam bekliyor beni orada.’’
‘’Ne iş yapar, baban?’’
‘’Yazar.’’ dedi Derda.
‘’Adı ne, tanır mıyız?’’
‘’Oğuz Atay.’’
‘’Bilemedim.’’ dedi yaşlı adam.
Bir an için Derda, gömleğinin altındaki silahı çekip adamı vurmayı düşündü. Oğuz Atay’ı tanımadığı için.
Oğuz Atayı anlamak...
" Birkaç gün önce, dünyadan gelmiş geçmiş bütün insanların kötü olduğunu düşünen Derda, bir anlığına da olsa, herkesin iyi olabileceği ihtimaline inanıyordu. Her insan ve oğlunun Oğuz Atay'ı sevmiş olabileceğinin hayalini kuruyordu. Çünkü Derda'ya göre Oğuz Atay, iyi olan her şeydi. İyiliğe ilişkin her şey. Gözünün önüne, Günlük'ün sonundaki fotoğrafları geliyordu. Özellikle de sonuncusu. Oğuz Atay'ın, Derda'nın gözlerine baktığı fotoğraf. Kulaklarındaysa, kendi sesi vardı: Yalnız değilim..."
Sayfa 280 - Derda
Türkiye'nin Ruhu...
"* Derda biliyordu. Ölmeseydi Oğuz Atay'ın ne yazacağını. Hatta Günlük'ü okumuş olan herkes biliyordu.
Türkiye'nin Ruhu!"
"Hah!" dedi Süleyman. "O işte! Türkiye'nin Ruhu! Adı bile güzel! Ama bak, sonra ne oldu? Türkiye'nin ruhu mu kaldı? Sattı Türkiye ruhunu! Hem de yıllar önce sattı. Hem de bir pezevenk gibi sattı! Anlayacağın, bir orospu parasına gitti memleketin ruhu! Oğlum, içsene!"
Yine her yeri buruştu Derda'nın. Votkadan yandı, uykudan söndü."
Sayfa 271
Tutunamayanları anlayamadığını söyleyenlere hitaben...
" Derda bir felçli gibi yatıyordu. Beton zeminde, görünmez bir çarmıha gerilmiş gibi kollarını iki yana uzatmıştı. Her nefes alıp verişinde göğsünün üzerindeki Tutunamayanlar yükselip alçalıyordu. Yedi yüz küsur sayfalık kitabı bitirmiş, tavana bakıyordu. Hayatı boyunca okuduğu ilk romandı. Anladığıysa bir toz kadar. Zihninde tek bir toz tanesi, hızla inip kalkan göğsündeyse Tutunamayanlar'ın geriye kalanı vardı. Bu yüzden nefes almakta zorlanıyordu. Cümleleri anlayamamış olsa da, bir araya geldiklerinde hissettiklerinden. Derda, Oğuz Atay'ı anlayamamış, ancak daha da ileriye gidip hissetmişti. Belki de oraya giden yol, anlamamaktan geçiyordu. Anlamayı sağlayacak anahtarlara sahip olmamaktan. Romandaki adlar, olaylar, karşılaşmalar, söylenenler, her şey başının etrafında dönüyor, evin dört duvarını renkten renge sokuyorlardı. Derda, tavanı bir gökkuşağı gibi izliyor, yağmurun altındaki bir sarhoş gibi yatıyordu."
Sayfa 243 - Derda...
Notalar yavaşladı ve gözkapakları birbirlerine kalktı.İkisi de uzanıp kadehlerini aldı ve gözlerini aşklarından ayırmadan yudumlarını çektiler.Bir nefes gibi.Bir nefes zehir...
"Seni az seviyorum" dedi Derdâ.
"Ben daha az" dedi Derda.
Bir daha da konuşmadılar...
Bir ara, duvardaki işareti izleyip düşündüler: Oğuz Atay'la başlayanın Oğuz Atay'la bitişini.
Follia adındaki sonsuz melodinin eşliğinde
Birbirlerine son kez bakıp uyudular.
Ölümüne .
Seksen yaşındaydı.
İkisi de.
Birlikte olabilmek için kırk yıl,Birlikte ölebilmek için de
Bir kırk yıl daha
Yaşamışlardı.
Sayfa 354Kitabı okudu
— Ne iş yapar, baban?
— “Yazar” dedi Derda.
—“Adı ne tanır mıyız?”
—“Oğuz Atay”
“Bilemedim” dedi yaşlı adam.
Bir an için Derda, gömleğinin altındaki silahı çekip adamı vurmayı düşündü. Oğuz Atay’ı tanımadığı için. Sonra vazgeçti. Onun hatası değil ki, dedi içinden. Ona Oğuz Atay’ı anlatmayanların işi bu. Yaşlı adamı affetti ve “öğrenirsin” dedi .
Sayfa 308 - Doğan Kitap 79. BaskıKitabı okudu
Derda, Oğuz Atay'ı anlayamamış, ancak daha da ileriye gidip hissetmişti. Belki de oraya giden yol anlamamaktan geçiyordu. Anlamayı sağlayacak anahtarlara sahip olmamaktan.
Sayfa 243Kitabı okudu
’Babam bekliyor beni orada.’’
‘’Ne iş yapar, baban?’’
‘’Yazar.’’ dedi Derda.
‘’Adı ne, tanır mıyız?’’
‘’Oğuz Atay.’’
‘’Bilemedim.’’ dedi yaşlı adam.
Bir an için Derda, gömleğinin altındaki silahı çekip adamı vurmayı düşündü. Oğuz Atay’ı tanımadığı için.
Her insan ve oğlunun, Oğuz Atay'ı sevmiş olabileceğinin hayalini kuruyordu. Çünkü Derda'ya göre Oğuz Atay, iyi olan her şeydi. İyiliğe ilişkin her şey.
Sayfa 280 - Doğan KitapKitabı okudu
Derda, Oğuz Atay'a karıştığını hissediyor ve okumuş olduğu mutsuzluğu, hissedebileceği her yerinde hissediyordu.
En azından, Oğuz Atay'ın da kendisi kadar yalnız ve mutsuz olduğuna inanmıştı.
Sayfa 257 - Doğan KitapKitabı okudu
Derda, Oğuz Atay'ı anlayamamış, ancak daha da ileriye gidip hissetmişti.
Sayfa 243