Anlıyorsun herşeyi sessizliğin güzelliğini
Hayatın dinginliğini
ve en önemlisi büyüğünü
Artık tek derdimiz dışarı çıkıp oyun oynamak değil ya da şeker alamamak ha bide küçük oyuncak bebekler
Büyümek acıtıyor
Farkında olmak etkiliyor artık herşeyi görüyor insan
Sen bütün güzelliklerin sonsuza kadar devam edeceğini düşünüyorsun ya
Hayat ya öldürüyor ya güldürüyor...
Merhaba Ey Sevgili!..
♡♡♡
Merhaba ey kalbimizde tek intizar!
Hoş geldin ezel ikliminden..
Şerefe boğdun, mest eyledin fani yuvamızı. Faniler adedince, zerreler adedince Merhaba Yâr! Merhaba ey kalbimizdeki yangına medar!
Herkesin var bir sevdası. Herkeste bir gönül yarası. Her kalbin derinliklerinde biri yatar. Her kalp kendini bir yâre bağlar. Vallahi Sensin bize tek
Arzın sahifeleri içinde yarım kalan hikayemizi tamamlamak
İnsan, zaman içerisinde geldiği yere bakıp kendini anlamaya çalıştığında, dış koşulların kişiliğinin üzerinde ne kadar etkili olduğunu görüyor. Evde-okulda-işte, memlekette-gurbette, şehirde-köyde, yazda-kışta, yoklukta-varlıkta, hastalıkta-sağlıkta… insanın dışarıya yansıttığı tutumlar, tavırlar farklılaşıyor. İnsan bulunduğu zamanlara, mekanlara hikayesinden bırakıyor. Fakat hikayesinin parçalarına ayrı ayrı bakıldığında bu parçaları birleştirmek zor oluyor. Kendini tanıyamıyor bazen insan, kendini o zamana,mekana ait hissetmiyor. Her haliyle insanın kendini kabul etmesi ne zor! Kararlarımızla, tercihlerimizle, kabullerimiz ile içimizde bir tutarlılık kurduysak,bir kişilik inşa ettiysek kendimizi hayattan toplayabilmek ancak mümkün. Dağıldığımız, savrulduğumuz, parçalandığımız yerlerden, içimize sinmeyen kararlardan, bize ait olmayan tercihlerden başlayarak toparlanmak zorunluluğu var karşımızda. Kalbin katılaşmış duvarlarını aşmamız gerekiyor. Tamamlanmak, yaşadığımız hayatı bir bütünde toplamak ancak yaşadığımız her güne, O'nun bizi gördüğü her yere, bizde işittiği her sese, içinde yaşadığımız her kalbe ulaşmakla mümkün.
Hepimiz, arzın sahifelerine ellerimizle, ayaklarımızla, kalbimizin niyetiyle yazdığımız hikayenin içinde yaşıyoruz.
O'na arz olunmak üzere bir ömür bekliyoruz. Yapıp ettiklerimizle hikayemizin yarım kalmasından, eksilmesinden, kötü bir kitap teslim etmekten korkuyoruz. Sonun, sonsuzun, evvelin, ahirin, tüm zamanların, mekanların sahibine bir hayat sunmak ne zor hem de ne büyük onur. Şu dünyada kitabımızdan başka derdimiz ne olabilir ki?
25.09.2023
Yüzlerce kitap okuduğu halde “irfan” konusunda emekleyen bireyler
Bütün Kitapları Okumam Lazım!
Yüzlerce kitap okuduğu halde “irfan” konusunda emekleyen bireyler değil miyiz çoğumuz? Daha da “okumalıyım”, daha da “bilgili olmalıyım” diye diye kendimizi kandırdığımız yalan mı? Kitaplarımızın büyük çoğunluğu ya yarıda kalmış, ya da kapağı hiç açılmamış bir halde değil mi? Karşımıza çıkan çoğu olayı zaman kaybı
Hayatla ilgili bir şeyler....
İçtiğin sigara kendi kendine sönerde. Sen söndürmek istediğinde küllükte için için yanar durur. Onun bile bir zamanı kararı var gibi gelir bana bazı anlarda. Hükmedemezsin, kontrol edemezsin gibi. Aslında hayatımızda tam da bu şekilde akıyor sanki. Biz biraz kıyıdan köşeden dokunuyor zannederiz lakin o ya direnç gösterir ya da bizim istemediğimiz yönlere akmaya çalışır. Sonucu farkedince şaşırırız. Ben bunun neresindeyim, ne kadarım diye sorarız. Ben soruyorum yani😂. Sizi bilmem.
Patolojik bir durum mudur bu? Baktığın yaşadığın her şeyde bir ayrıntı hissetmek. BELKİİİİİİ.
AÇIK KAYNAKLI KOD GİBİ TARİHE DÜŞÜLEN BİR NOT GÜNLÜKTEN BİR SAYFADIR BÜTÜN PAYLAŞIMLAR. DERDİMİZ SADECE KENDİMİZLE😂HİÇ BİR ŞEYİ KİSSSME ÜZERİNE ALINCAK KADAR TUHAF OLMASA GEREK 😂
S U