Çocukluğumda hazırladığım kitap özeti defterimi buldum..
Edip Cansever diyor ya hani:
“Gördün mü demiştim kendi kendime. Mavilik de çocukluk gibi. Unutulmayacak hiç...” ya da Cengiz Aytmatov: “Çocukluk ne güzel bir başıboşluktur.”
İşte öyle..
Çocukluğumdan kalanları bulduğumda her defasında aynı heyecanla okuyorum.. Kitapları da çocukluğumun dostları yerine koyuyorum.. Ne bulursam okur (gazete, dergi sayfaları da dahil) özenle saklardım.. Kıymetli olan şeyler atılır mı hiç? (Hâlâ o huyum değişmez tiyatro, sinema, müze biletlerini atamam kutulardan, kitap aralarından çıkar muhakkak..)😅