yazgımız hakkında, mesafe katedeceğimiz şekilde esaslıca düşünmeye cesaret edemiyorduk, kaldı ki sebeplerini anlayabilelim... bizi inciten sözlerden ve kavramlardan kaçınıyor...fakat geçici de olsa acıdan kurtulmayı başaramıyorduk, başımıza hep acıların en katlanılmazı geliyordu: ebeveynimizin hatırası...