Mümkündür yol yapmaya bir ömür, yol almaya
Bütün bunlar kıyamet bütün bunlar cinnet, bütün bunlar cinayet demeye. Bir daha düzeltilemeyecek sözler söylemeye korkuyorum.
Bir inançtır desem bu kadar dağılmam
Kendimi şimdi bu dünyaya fırlatılmış gibi hissetmem bundan.
Ne söylememi bekliyorsun. Hava aldıkça sızlayan bir diş var içimde. Susmam bundan konuşmam bundan.
Ben zaten o ilk acıyla ölmediğimde gücenmiştim hayata. İnsan olmuştum ilk o zaman. Ya da bozmuşlardı beni yenidoğandan. Kendimi acıya teslim ettiğimde hatırladım. Ölünmüyordu hatırladım. Kanamalar. Yani aslında korkuyorum.
Birhan Keskin