Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
“Sen karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.” diyor Cansever, Hançerlioğlu da “düşünce elden ele” diyerek bir yolculuğa çıkarıyor bizi.
İnsana dair birçok tanım yapılabilir, benim için insanı diğer varlıklardan ayıran
"Bir zincir yitirenler bir dünya kazanacak
Sen de o dünyadansın sınıfın bil safa gel"
Memet Fuat incelemesine,
günün anlam ve önemine yakışır,
Can Yücel'in İŞÇİ MARŞI adlı şiirinden
bir alıntıyla başlamak istedim.
.
SÖMÜRÜSÜZ BİR DÜNYA - MEMET FUAT >
Memet Fuat pek çoklarımızın bildiği üzere
Nazım Hikmet'in üvey oğlu (Piraye'nin
Cücelerinizi, büyücünüzü ve yolunuzu kaybetmemeniz için...
Bilen bilir Kızılay Karanfil Caddesindeki Dost Kitabevi'nin anlamını... Orası dostların buluşma mekanıdır, samimiyettir ve bence Ankara'nın simgelerinden biridir. İçeri girdiğinizde kitaplar arasında kendinizi kaybeder ve zamanın nasıl geçtiğini asla anlamazsınız... Yine bir gün zamanı kaybedip Dost Kitabevi'nde kaybolmuşken ve her zamanki gibi
Edip Cansever
EDİP CANSEVER- YERÇEKİMLİ KARANFİL
#okudumbitti Merhaba arkadaşlar. Sıradaki kitap tercihim bir şiir kitabı oldu. Arada, hatta çoğu zaman şiir kitabı okumak bambaşka bir dünyaya götürüp, rahatlatıyor bence. Çerezlik diyebileceğimiz ve bitince tadı damağımızda kalan bir kitap türü şiir. Kitabımız 64 sayfa olmak ile birlikte 22 farklı başlık altında şiir var bu kitapta. Haydi altını çizdiğim alıntılarıma bir bakalım, keyifli okumalar herkese.. #alıntı
Bir karanfil çok
Bir karanfil azala azala.
Bir karanfil az
Bir karanfil çoğala çoğala.
Çok isimli bir çay
Çok yuvarlak bir masa.
Bir insan az
Bir insan inana inana.
Bir pencere az
Bir pencere kaybola kaybola.
Diyorum, bir şeye karşı koymaktır günümüzde aşk;
Birleşip salıverelim iki tek gölgeyi.
Sen o karanfile eğilimlisin, alıp sana veriyorum işte
Sen de bir başkasına veriyorsun daha güzel
O başkası yok mu bir yanındakine veriyor
Derken karanfil elden ele.
Görüyorsun ya bir sevdayı büyütüyoruz seninle
Sana değiniyorum, sana ısınıyorum, bu o değil
Bak nasıl, beyaza keser gibisine yedi renk Birleşiyoruz sessizce.
"Yaktığı o kağıt karanfil kokuyordu, şimdi ise toprak..."
Kitapta; Levent'in, hasta annesini mutlu etmek için yetimhanede büyümüş bir kız olan Öykü ile sahte bir evlilik yapmasını, bu evlilik oluncaya kadar neler yaşadılar. Bunları okuyoruz.
Öncelikle şunu söyleyeceğim kurgu çok aşırı basitti. Ben daha kitabın ismini okur okumaz neler olacağını bildim. (Tahmin bile değildi. Gerçekten kurgunun bu şekilde olacağını bildim.) Karakterler oturmamış ve olaylar birbirinden kopuktu. Kitabı akıcı yapayım derken yazar olayları hızlı hızlı geçmiş. Hiçbir ayrıntıya değinmemişti. Anlatım bozuklukları ve yazım yanlışlıkları da vardı.
Konusu aşırı klişe ve kurgu çok basitti. Hiçbir olay olmaz mı bir kitapta? Başından itibaren bir şey bekledim kitaptan. Bu kadar basit olamaz, olmasın dedim. Ama yok. Cidden hiçbir şey olmadı. Başta bir sözleşme oluyor sonra bir bakıyorum iki karakter birbirine aşık olmuş.
İşin özü hiç güzel bir kitap değildi. Gerek dili, gerekse kurgu olarak basit, çok basit, aşırı basit, bir kitaptı. Evet emek var burada da ama her yazıyı kitap olarak basmasalar çok güzel olacak. Beğenmediğim ve tavsiye etmeyeceğim bir kitaptı.
"Terk etmedi sevdan beni"
"Haberin var mı taş duvar"
"Karanfil kokuyor cıgaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin"
"Hasretinden prangalar eskittim"
Ve daha birçok dizeyi okumak bana çok ağır geldi. Ahmet Arif'in şiirlerindenki duygu yükü sırtıma bir dağı yüklenmişim hissini vermedi. Bu incelemeyi bitirdikten sonra her satırı ve hatta her kelimesi üzerinde tek tek düşünerek tekrar okuyacağım. Ahmet Arif'in şiirindeki imgeler bana çok tanıdık geldi. Sanırım hemşeri olmamız bizi aynı dili konuşan iki insan gibi yaptı. Aslında bu kitap üzerine inceleme yapmayacaktım. Çünkü Ahmet Arif'in her şiirini, her şiirinin her dizesini özel olarak ele almak gerekiyor. Ve hislerimi tam olarak aktarmam mümkün değil.
Mesela Ahmet Arif "Terketmedi sevdan beni" derken onu hissettim, "Biz ki ustasıyız vatan sevmenin" derken de. Çünkü aynı düşüncelere sahip olmasak da aynı sevdayı, aynı öfkeyi yaşamışız.
Elimde belli başlı kitaplar vardır mümkün olduğunca bir başkasına hediye etmem. Bu kitaplar dışındakileri vermekten de pek geri durmam.
Ama "Hasretinden Prangalar Eskittim" hep rafımda kalacak bir kitap...
