Kütüphaneleri kitap almak ya da okumak için kullanıyor musunuz? Kütüphaneye en son kitap okumak için gittiğimde tek ben okuduğum için ders çalışan insanların suçlayıcı bakışlarıyla karşılaştım da..
İSTİKLÂL MARŞINI ANLAMA VE ANLATMA ETKİNLİĞİ SONUÇ
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ
KAHRAMAN ORDUMUZA
👉1-Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
İstiklal Marşımız "korkma" diye başlar. Biliyorsun ki bu, Resûl-i Ekrem'in Sevr mağarasında Ebû Bekir'e söylediğidir. Bunlar tesadüf değil." (İsmet ÖZEL)
İstiklâl Marşı'nın ilk kelimesi KORKMAdır. Buradaki korku ne can
#ROLAN
Fiziksel görünüşüne takıntısı olmayan insanları seviyorum.Spor salonuna gidip her yere fotoğraf atmayan,her konuda fikir sahibi olup sağda solda bağırmayan insanları seviyorum.Sigara içmese bile nasihatleri ile kulak tırmalamayan,marka takıntısı olmayan ve insanlara görünüşlerine veya kıyafetlerine göre muamele yapmayan insanları çocuklarını gerçekten seven anneleri seviyorum,sadece annelik hevesi için çocuk doğurup kötü davranan,onları umursamayanları deil.Guzelliginin gücünü bilen kadınları seviyorum,ama bununla uyum içinde yaşayan,sırf dikkat çekmek için gövdesini onlarca göze pazarlamayan kadınları seviyorum.Kanıtlayacak hiçbir şeyi olmayanları seviyorum,hala kendilerin için yaşayanları ve sarhoş olup kendini tamamen akışa bırakan insanları seviyorum.Şu anda yan yana olmayı düşleyen ve olursa olsun sevginin gücüne inan,pes etmeyen insanları seviyorum.Sarılır sarılmaz insanları,kimseyi umursamadan dans eden ve kendini kaybetmekten korkmayan insanları seviyorum . Tüm bunları yapan insanları seviyorum . Çünkü "YAŞAMAK"başka birilerinin dikkatini çekmek veya onların onayını almak değildir. Böyle insanlardan ders alıyorum ve her gün yeni bir şeyler öğreniyorum. Çünkü modern, çılgın veya kendini beğenmiş kendi kendisine kafayı takmış bir et yığını olmak. Bir insan ne kadar mütevazi olursa o kadar havalı olur ve bir kötülük başlatmak sadece içi boş olanlar gürültü yapar...🌺
İnsan bazen ne kadar âciz bir duruma düşebiliyor değil mi ? Hele ki her şeye rağmen güvenmememiz gereken insanlara karşı tahammül sınırımızı bu kadar yüksek tutmamız, bazen ne kadar da acınacak bir hal alıyor. İyi de ben neden şaşırıyordum(?) İlk kez mi yaşadım kalp kırıklığını, ilk aldanış, ilk yıkılış, ilk pişmanlık ya da ilk hayal kırıklığı
İlk günlerin "ne yapabilirim" telaşı ve endişesi, yardım etme isteği ile deprem bölgesindeki insanların yaralarını sarmak için hepimiz seferber olduk. Bu telaşlı hal yerini bir yas tutma sürecine bırakmış olsa da yardımlar hala çok önemli. Hatta biliyoruz ki, bu konudaki devamlılık ilerleyen haftalarda, aylarda daha da değerli olacak.
Çocuklardan öğreneceğimiz çok şey var...
Bugün sınıfta olan ve çok hoşuma giden bir diyalogdan bahsetmek istiyorum. Son saat derse girdiğimde bir öğrencim ağlıyordu ve sınıftan birini şikayet etti, birbirlerine biraz bağırdılar, ben müdahale edince sustular, ders sonunda montlarını almak için kalktıklarında ise gülüp, şakalaşıyorlardı. Başka arkadaşları "Hani siz kavga etmiştiniz." deyince birinin verdiği cevap, ders niteliğindeydi. "Eski eskide kaldı."
Ne kadar affediciler değil mi? Güzel yüreklerinde kin yok, geçmiş kızgınlıkların yükü yok. Affetmek var, birlikte gülebilmek var.
Sizlerden öğreneceğimiz çok şey var çocuklar...