“Seni Bella diye çağıramam. Çünkü bu senin adın değil. Dulcine ise bana yabancı geliyor. Onun için sen yine Kül Kedisi olarak kalacaksın. Bildiğin gibi Kül Kedisi prensle evlenmiş. Ben prens değilim, ama…”
Genç kız sözümü kesti. “Herhalde Kül Kedisi de prensi uyarmış. Çünkü tam bir prenses halini alabileceğini pek sanmıyormuş. Ne de olsa o bir kül kedisiydi…”
“Söz sırası prenste,” diye atıldım. “O ne dedi biliyor musun?”
“Hayır…”
“Prens, ‘Canı cehenneme!’ diye bağırdı, sonra kızı öptü.”
Ve öyle de yaptım….
(Hikaye cinayetle alakalıdır masal değildir)
Sayfa 160 - Ana karakter -kitap cep kitap- alıntı son sayfadadırKitabı okudu
"Ah, demek artık zavallı Baba Poirot'yu aşağı görmüyorsun? İnsan kılığındaki tazıyı beğenmekten vazgeçtin galiba?"
Sayfa 117 - Altın kitaplar
"Tiens! Çok romantik bir hikaye bu. İlk karşılaşma Paris treninde. İkinci burada. Yolculuklar aşıkların kavuşmalarıyla sona erer. Böyle derler değil mi?"
Sayfa 73 - Hercule Poirot
"Kadınlar kendilerine anlatılan tatsız tuzsuz hikâyeleri süslemek konusunda birer dâhidirler."
Sayfa 159Kitabı okudu