Dedim: Buyurdun...
أَعُوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطاَنِ الرَّجِيمِ بِسْمِ ﷲِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم
اَلْحَمْدُ ِللهِ رَبِّ العَالَمِينَ وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى رَسُولِنَا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَصَحْبِهِ اَجْمَعِينْ
Allah’ü Teâlâ’nın rahmetinden kovulmuş şeytanın şerrinden Allah’ü Teâlâ’ya sığınıyorum. Rahman ve Rahim Allah’ü Teâlâ’nın adıyla başlıyorum. Allah’ü
HAYATIN ÇIĞLIKLARI
Doktorun odasından çıktığımda moralim oldukça bozuktu. Kolesterolüm yüksekmiş. Diyet yapmalıymışım. Elimde yememem gerekenlerin listesi ve reçeteyle yürürken hayatımda hiçbir zaman diyet yapmadığımı düşündüm. Dahası, şimdiye kadar bana dayatılan hiçbir yasağa gönül rızasıyla boyun bile eğmemiştim. İçimdeki asi ruh burada da
Bu aralar tekrar tekrar dinlediğim şarkı sizlerede armağan olsun:)
Bir zamanlar benim sevgilimdin
Yanımdayken bile hasretimdin
Şimdi başka bir aşk buldun
Mutluluk senin olsun
Dertler benim, çile benim
Hayat senin, senin olsun
Ben daha ne çile
Dertlere yolcuyum
Ben alnına dert yazılan
Kader mahkûmuyum
Fark etmez yaşamam
Sen mesut ol yeter
Dertler bana gönül vermiş
Ben aşk sarhoşuyum
Dilerim her arzun gerçek olsun
Hayat bu, şansın hep açık olsun
Dertler benim, çile benim
Hayat senin, senin olsun
Hatıralar, hasret benim
Ömrüm senin, senin olsun
Müslüm Gürses 03.03.2013
Kanserli Şehirlerin Son Azizi: Müslüm Gürses
Hepimiz sığınma talep ediyoruz Müslüm Baba!
Çocuğuna harçlık veremeyen hüzünlü babalar, sevdiği kıza açılamayan mahalle delikanlıları, ustasından yediği tokadı umursamasa bile hayatın yüzüne çarptığı tokattan çok canı yanmış tamirci çırakları, yüksek tavanlı, karanlık izbe mekânların ezeli
Kendimle hasbihal
Dünyanın neresinde, hangi dilde ve hangi zamanda olursa olsun insanlığın ortak paylaştığı dertler elbette ki olmuştur. Birbirinden bağımsız kişilerin, birbirinden habersiz yazdığı şiirler bazen tamamlar birbirini, birbirinden haberi olmayan iki ruhun bir anda birbirini tamamlaması gibi. Bazen diyorum, şu şiir yazılmamış olsaydı bugün benzeri benim mısralarımda konu olurdu. Derdimi anlatan çıkmışken zamanda, bana onu okumak düşer. Bazen anlatılmadığını düşünürsün ve yazarsın ama bakarsın sonrasında onu da yazan olmuş, senin gibi... Zaman değişir, mekan değişir ve tabii insanlar değişir ama dertler sadece şekil değiştirir.
Ne demiş Orhan Veli:
"Ağlasam sesimi duyar mısınız,
Mısralarımda;
Dokunabilir misiniz,
Gözyaşlarıma, ellerinizle?"
Victor Hugo demiş ki:
"Ağlamak için gözden yaş mı akmalı?
Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı?"
Ve ben ekliyorum şimdi mısralarıma şu sözleri:
"Beni anlaman için gözlerimdeki yaşları görmen gerekmez.
Ruhuma değdiğinde bakabilseydin derinden, anlardın o zaman ne kadar parçala(n)mış olduğu-n/m-u"