Orhan Gencebay tüm taksici ve sanayi çarşıları camiasının idolüydü. Çıraklar, kenar mahallelerde oturan evli kadınlar, genç kızlar, kuaför kalfaları, tuhafiyeciler hayata heyecanla, duyguyla katılan herkes, 90’lı yıllarda “best of” olarak çıkarılan ve adına Orhan Gencebay klasikleri denen şarkıların “hastası”ydılar. Bir Teselli Ver, Dertler Benim Olsun, Hatasız Kul Olmaz, Ben Doğarken Ölmüşüm, Batsın Bu Dünya, Bir Araya Gelemeyiz, Hor Görme Garibi ve diğerleri alanlarının aşılamayacak klasikleri oldular. Orhan Gencebay arabeski temsil kudretini tek başına elinde tutarken, Ferdi Tayfur ortaya çıktı. O da “Susadım çeşmeye varmaz olaydım/Elinden bir tas su içmez olaydım” ile kendi kitlesini yarattı. Böylece arabeskin zirvesine iki kral yerleşti, maiyet ikiye bölündü. Orhan-Ferdi çekişmesi uzun yıllar sürdü.