Sabahattin Ali uzun diyalogları ile yine hayat dersi veriyor. Gerçek bir insan nasıl o kadar cümleyi aynı sohbette derleyip toplayıp kurabilir? Ve kaç yıl öncesinde bahsettiği konular hala güncelliğini koruyabilir? Sadece insana dair değil ülkemize dair konularda...Toplum olarak hala aynı dertler ile uğraşıyoruz. İnsan denen varlık zaten hep aynı kalacak 1000 yıl sonrasında bile, hatta açlık susuzluk ile savaşırken belki de daha da çirkinleşecek...
Macide'ye ne çok üzüldük değil mi? Çaresizliğine, sahipsizliğine... Halbuki çok başarılı konservatuarda okuyor. Yetenekli... Ama o muhtaçlık ne korkunç bir his... Hele aşk denen o duygu ne kadar gelip geçici. Ömer'i daha yakından tanımaya imkanı olsa onunla birlikte olur muydu?
Ve kötü arkadaş ve düşük irade insana neler yaptırabiliyor bunu da çok acı bir şekilde okuyoruz kitapta.
Tavsiye edeceğim çok güzel bir kitap. Ülkemizin değişmeyen insan manzaralarına dair en özet 2 cümlesini paylaşmak isterim.
***İnsanların en zayıf tarafları, sormadan, araştırmadan, düşünmeden, kafalarını patlatmadan inanmak hususundaki hayret verici temayülleridir.
***Aklı başında adamlarla hiçbir iş görülmez. Bize, itirazsız inanacak ve düşünmeden harekete geçecek insanlar lazım!
Keyifli okumalar.
Albert Camus, bu eseri yazdığında 22 yaşında olduğunu okuyunca aklıma şu soru düştü:
22 yaşındaki bir delikanlının ergenlikten yeni çıkıp gençliğin ilk demlerinin yaşandığı çok genç bir yaşta hangi uzun ve çileli yaşam deneyimleri geçirip hangi algı seviyesiyle düşüncelerini geliştirip iç dünyasında
