Sadık Hidayet doğu'nun Franz kafkası olarak bilinir. İran'ın nüfuslu ailerinden birinin oğlu, babası İran devlet yönetiminde de görev yapmış zengin bir ailenin çocuğu, yurt dışında iyi okullarda okumuş, 1951 yılında Paris'te, günlerce hava gazlı bir apartman dairesi aramış,ve o dairede her yeri iyice kapatıp intihar etmiştir. yakın arkadaşı kendisini merak edip evinde ölü bulduğunda, tertemiz giyinmiş, traşlı ve cebinde oldukça parası da varmış, en bilindik romanı olan kör baykuşta kendi ruh halini anlattığı onlarca alıntı vardır burada zaten.yaralar vardır vücudu bir cüzam gibi saran yada biz ölümün çocuklarıyız ölüm bütün dertleri bitirir vs vs gibi. yasadığı buhranı çok iyi anlatmış. ben bu kitabı okuduğumda hayatımda hiç bir derin kaybım ve yaralarım yoktu. ama babamı kaybettikten sonra ve sonrasında bazı gönül işleri, işte öyle bir durumda alıp okursanız,gerçekten sizi intihara teşfik edebilecek bir kitap.ama benim güçlü bir psikolojim var,inançlı bir insanım,sadece ağlamak,içimi boşaltmak,yazarla dertleşmek istiyorum diyorsanız,yanında kampanya olarak oğuz atayın tutunamayanlarınıda alırsanız, kuraklığa çare bile olabilirz hep birlikte ikiside çok derin ve hisli kitaplar. ben bu kitapları okurken, münacat şiirinin son dörtlügünü bir dua niyetiyle okuyup,bu ruh halinden kurtulmaya calışmıştım.şiirin son kısmı şöyle
şimdi tekrar ne yapsam dedirtme Yarabbi.
taşınacak suyu göster,kırılacak odunu.
kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde.
bileyim hangi suyun sakasıyım yarabbel alemin.
Tütmesi gereken Ocak nerede?
