Ama artık başka çıkar yol yok. Bu yazmak işi, yaşamak ya da ölmek gibi kaçınılmaz bir şey oldu.
Sayfa 21
Sönen her günün sonunda, acı vermemesi için geçmişi silmiş, öldürmüş olsaydık; yeni günü artık mevcut olmayanla kıyaslamaz, ona daha kolay tahammül ederdik. Böyle ise hayal ve gerçek birbirine karışıyor, hatıranın da hayatın da temizi kalmıyor.
Sayfa 202 - Timaş Yayınları 27. BaskıKitabı okudu
Unutma ki çevremizdeki mutsuzluğun nedeni, herkesin layık olduğu seviyeye erişememiş olduğunu düşünmesi ve karşısındakini rakip kabul etmesidir. İnsanlar, hayatta başarı sağlayamayanları küçümser, kendilerinden üstün olanları da çekemezler. Huzuru arıyorsan küçük görülmeye, savaşı kabul ediyorsan nefret etmeye alışmalısın. Ama muhatabını yeneceğinden emin olmadıkça çatışmaya girme. İspat etmek zorunda kalmayacak kadar güçlü değilsen, başkasının namussuzluğuna burnunu sokma.
Sayfa 196 - Timaş Yayınları 27. BaskıKitabı okudu
İki insan elinin avuç içi nasıl aynı değilse, iki insanın gerçek düşünceleri de aynı değildir.
Sayfa 192 - Timaş Yayınları 27. BaskıKitabı okudu
Adaletsizliklerin hepsi aynıdır; oysa insan, kendisine yapılan adaletsizliğin en büyük olduğunu sanır. Öyle sandığını göre de öyledir, çünkü insan başkasının kafasıyla düşünmez.
Sayfa 191 - Timaş Yayınları 27. BaskıKitabı okudu
Adalet sağlık gibidir, yok olunca onu düşünür insan.
Sayfa 191 - Timaş Yayınları 27. BaskıKitabı okudu