Her türlü çirkinlikten arınmış bir Derviş de mahçup gülüşleriyle . Bazen de tebessümüyle kalbimi yerinden sökmeye azmetmiş acımasız bir ölüm . Ayın karanlık güneşin yakıp kavurmayan yüzüydü. Çakıl taşlarının arasından baş vermiş küçücük bir çiçekti . Mucizenin ve mutluluğun eş sözlüsüydü . Ciğerimi sarmış kanser hücreleri gibi çoğalıyordu. Ona nefes alıyor , onun için veriyordum . Onlarca kelimenon oluşturduğu bir sözlüktü.
Vazgeçmedim yol bitti
Burak Günaydın