İdeolojiler ilmî mefhumlara ve dinî ahlaka tercih edildi. Pascal terk edildi; Descartes'e uyularak bir fikrin doğru olması için akla uygun olmasının kafi olduğu sanıldı.
Bazı ilim adamları içinde bulunduğumuz çağı "hakikat sonrası post-truth" şeklinde adlandırmaktadır. Dünün modern insanı
Descartes (o. 1650) ile ifadesini bulan " Düşünüyorum, o halde
varım" cümlesini motto halinde söylerken, çağımızın insanı
"Zannediyorum, o halde haklıyım" iddiasının peşinde koşmaktadır.
Yani insanlar gelinen bu noktada gerçeğin değil, algının önemli
olduğunu düşünmekte, ne olduğundan ziyâde nasıl göründüğü ile
değerlendirilmekte ve buna göre hareket etmektedir. İnsanın düştüğü sefil dereke, ne hazin ki kendi arkesini inkârdır. Fıtratı yaratıcısını ararken, o, kendisini putlaştırmaktadır.
Zira ahlaki eylem söz konusu olduğunda herkes kendi davranışının doğruluğu konusunda öylesine emindir ki
Çok yavaş yürüyenler eğer her zaman doğru yolu izlerse, koştukları halde bu yoldan uzaklaşanlara göre çok daha ileriye gidebilirler
Zira iyi bir zihne sahip olmak yeterli değildir, esas olan onu iyi kullanmaktır.