Devamını da okuyabilmek isterdim. Hatta bir tane de ben "itiraflarım" yazmak isterdim, iyi gelirdi herhalde. Tolstoy'a iyi gelmiştir diye tahmin ediyorum. Tolstoy okumaya başladığımda 10 yaşındaydım. Çocuk kitabı okumam gerekirken kütüphaneden
İnsan Ne İle Yaşar'ı alıp okumuştum. Tuhaf ama anlamıştım da, anlamanın da ötesinde hissetmiştim. Tolstoy en sevdiğim yazarlardan oldu hep.(Savaş ve Barış'a üç kez başlayıp üç kez yarım bırakmış olsam da.) En sevdiğim yazarlardan desem de hak vermediğim çok düşüncesi olmuştur. (hangileri diye düşünüp bulamadım ama olsun.) Yine de yakın hissettirdi bana hep. İtiraflarım'ı iyi ki okumuşum. Düşünce yapısı, inanma ihtiyacı ve bunu aktarışındaki dürüstlüğü görmek güzeldi. Hissel şeyleri özellikle inançla ilgili olanları aktarabilme meziyeti inanılmaz bir ayrıcalık bence.
"Seni seviyorum", desem de
Sakın inanma
Şimdi seni sevmelerime
Kulak asma
Sevgilim, kanma gözyaşlarıma
Bakma sen şarkılarıma
Sakın inanma
Git artık bur'dan, bur'dan uzaklaş
Bir daha bana uğrama
Yaklaşma, hakkın yok buna
Sana ne yalanlar söyledim
Neler ettim
Oysa güzel duygularını
Fark etmedim
Sevgilim, kanma gözyaşlarıma
Bakma sen şarkılarıma
Sakın inanma