Benim edgar'a duyduğum sevgi ormanlardaki otlar gibidir: kış nasıl ağaçları degiştiriyorsa zaman da bu sevgiyi değiştirecektir,bunu biliyorum.
Heathcliff'e besledigim sevgi ise alttaki ölümsüz kayalara benzer: görünüşte çok az keyif verir ama gerçekten gereklidir.ben heathclifim Nelly... O her zaman benim benliğimde...
Sayfa 91Kitabı okudu
Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istencsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içinde hisseder.
Aslında insan, iradesi dışında bir takım tesadüfler tarafından yokluktan var olmuştur.
Peki neden? Varlığının anlamını ve amacını öğrenmek ister,sorularına cevap alamaz ya da saçma sapan cevaplar alır.Kapıyı çalar ama açan kimse olmaz.
Ölümde aynı şekilde iradesi dışında karşılar insanı.İşte tıpkı bir hapishanede ortak bir felaketle birbirine bağlı insanlar bir arada olduklarında kendilerini nasıl daha rahat hissederlerse,hayatta da analiz etmeye sentezlemeye yatkın olan insanlar bir araya geldiklerinde,onurlu ve özgür düşüncelerini birbirlerine aktararak vakit geçirdiklerinde bu tuzağın farkına varmazlar."Bu bakımdan akıl yeri doldurulamaz bir zevk kaynağıdır."
Sayfa 23Kitabı okudu
