Mert Yeğin
@di_angelo
Şeylerin özünü ve doğasını araştırıyorum. Hiçbir şeyi töze indirgemiyorum, kabul eden taraf olmak istiyorum. Ahlak-sız olanı seviyorum, zincirimle yürümüyorum; insanda tanrıyı paralıyorum.
Felsefe Lisans Öğrencisi
Ankara
Münih, 2001
289 reader point
Joined on April 2021
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
"Düşüncelerini kafa tutarak, buyruklar vererek ortaya koyanlar akıldan yana güçsüz olduklarını belli ediyorlar."
Sayfa 288Kitabı okudu
"Her şerefli insan, vicdanını yitirmektense, şerefini yitirmeyi yeğ görür."
Sayfa 263Kitabı okudu
Tabiat bizi özgür ve bağımsız yaratmış, bizse tutup kendimizi birtakım çemberler içine hapsediyoruz.
Sayfa 225Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
İnsan hayatı denen bu yolculukta benim bulduğum en iyi nevale kitaplardır ve ondan yoksun anlayışta insanlara çok acırım.
Sayfa 224Kitabı okudu
Güzel eylemlerin karşılığını başkalarından beklemek, çok kararsız ve bulanık bir varlığa bel bağlamak olur.
Sayfa 217Kitabı okudu
Yaşamamızı ölüm kaygısıyla, ölümümüzü de yaşama kaygısıyla bulandırıyoruz.
Sayfa 188Kitabı okudu
Felsefe bizi başkası için değil kendimiz için, güçlü görünmek için değil güçlü olmak için yetiştirir. Düşüncemizi yönetsin yeter! Onun işi budur.
Sayfa 177Kitabı okudu
Montaigne Yıllar Önceden Attention Whore'ları Anlatmış!
Kendimi kaptırmamaya çalıştığım çocukça, yakışıksız bir huyumuz vardır: Dertlerimizle dostlarımızı acındırmak, kendimize vah vah dedirtmek. Başımıza gelenleri büyütür, şişirir, karşımızdakini ağlatmak isteriz neredeyse. Başkalarını kendi dertleri karşısında soğukkanlı gördük mü överiz, ama soğukkanlılığı bizim dertlerimize karşı gösterdiler mi darılır, kızarız. Dertlerimizi anlamaları yetmez, yanıp yakınmalarını isteriz. Oysa ki insan sevincini büyülterek anlatmalı, üzüntülerini kısaltarak. Kendine yok yere acındıran, gerçekten dertli olunca acınmamayı hak eder. Durmadan vahlanan kimse vahlanılmaz olur. Kendini canlı iken ölü göstereni ölü iken canlı görebilir herkes. Öylelerini gördüm ki, eş dost kendilerini gürbüz, keyifli görecek diye ödleri kopar, iyileşmiş sanılmamak için gülmelerini tutarlardı. Sağlık, kimseyi acındırmadığı için nefret ettikleri bir şey olurdu.
Sayfa 142Kitabı okudu
Platon'da Kallikles der ki, felsefenin fazlası zarardır. Felsefe bir kerteye kadar iyidir, hoştur; faydalı olduğu kerteyi aşacak kadar derinlere gidersek çileden çıkar, kötüleşiriz; herkesin inandığı, uyduğu şeyleri küçümseriz; herkesle doğru dürüst konuşmaya, herkes gibi dünyadan zevk almaya düşman oluruz; kimseyi yönetemeyecek, başkalarına da kendimize de hayrımız dokunmayacak bir hale geliriz; boş yere şunun bunun sillesini yeriz. Kallikles doğru söylüyor; çünkü felsefenin fazlası bizim
gerçek duygularımızı körletir; lüzumsuz bir inceleme ile bizi tabiatın güzel ve rahat yolundan çıkarır.
Sayfa 132Kitabı okudu
"Licet, quod vis vivendo vincere secla, Mors aeterna tamen nihilominus illa manebit."
(Kaç yüzyıl yaşarsanız yaşayın,Ölüm yine ebedî olacaktır.)
"In vera nescis nullum fore morte alium te. Qui possit vivus tibi te lugere peremptum, stansque jacentem."
(Bilmiyor musunuz ki; öldükten sonra başka bir benliğiniz sağ kalıp sizin ölümünüze yanmayacak, ölünüzün başucunda durup ağlamayacak?)
"Nec sibi enim quisquam tum se vitamque requirit. Nec desiderium nostri nos afficit ullum."
(O zaman ne hayatı ararız; ne de kendimizi; Varlığımızdan hiçbir şeye özlemimiz kalmaz.)
Sayfa 112 - LucretiusKitabı okudu
Bir başkasına bağlı yaşamak yürekler acısı ve belalı bir şeydir. Kendimiz -ki en iyi, en emin sığınağımız odur-, kendimiz bile güvenilir değiliz yeterince. Kendimi hem yürekçe, asıl iş yürekli olmakta çünkü, hem varlıkça öyle hazırlıyorum ki, başka her şeyimi yitirdiğim zaman kendimle yetinmesini bileyim.
Sayfa 82Kitabı okudu
Benim yükseklerde gözüm yoktur, ama Roma'da başka türlü yaşanmaz, deriz; ben gösteriş sevmem, ama şehir öyle istiyor, deriz; öfkeliysem, güvenli bir hayat kuramadıysam suç bende değil, gençlikte, deriz. Dışımızda aramayalım kötülüğü, içimizdedir o; ciğerimize işlemiştir. Hasta olduğumuzu bilmemek de iyileşmemizi daha zorlaştırıyor. Kendimizi erkenden bilmeye başlamazsak, nasıl baş ederiz bunca dertler, bunca kötülüklerle? Oysa felsefe gibi çok tatlı bir ilacımız da var. Öteki ilaçları ancak bizi iyileştirirlerse hoş buluruz; felsefe ise hem hoşlandırır, hem iyileştirir bizi.
Sayfa 75 - SenecaKitabı okudu
Bu konuyla alakalı geçen sene araştırma yaptığını ve eski not defterlerinden birinde düşünürlerin 'insan' için neler dediklerini yazdığını hatırladı. Not defterini bulmak için ayağa kalktı ve çekmecelerini karıştırdı. Bulduğunda bir çırpıda açıp gerekli yeri buldu ve
okumaya başladı.
Konfüçyus'a göre insan; “Öğrenen bir hayvandı."
Sokrates'e göre; "Sorgulayan bir hayvandı."
Thales'e göre; “Araştıran bir hayvandı."
Platon'a göre insan; "Toplumsal bir hayvandı."
Aristo'ya göre; “Düşünen bir hayvandı."
Heraklitos'a göre insan; "Tartışan bir hayvandı."
John Locke'a göre; "Deneyen bir hayvandı."
J. Dewey'e göre insan; "Çıkarını düşünen bir hayvandı."
Kant'a göre insan; "Eleştiren bir hayvandı."
Descartes'e göre; “Konuşan bir hayvandı."
Hegel'e göre insan; "Sistematik bir hayvandı."
Gazali'ye göre insan; "Tutarsız bir hayvandı."
Albert Camus'a göre; "İtiraz eden bir hayvandı.
Popper'e göre insan; "Yalanlayan bir hayvandı.
Khunn'a göre; "Teori kuran bir hayvandı."
Bergson'a göre insan; “Araç yapan bir hayvandı."
Erick Fromm'a göre; "Seven bir hayvandı."
Sofistlere göre insan; “Kazanan hayvandı."
Septiklere göre; "Şüpheci bir hayvandı."
Listenin sonundaki Nietzsche'yi yuvarlak içine aldığını gördü, çünkü Nietzsche tüm bunlara karşı çıkarcasına “İnsan, düpedüz hayvandır." demişti. Nietzsche için üstinsan yukarıdaki tanımlamalara sahip olabilirdi belki, ama insan düpedüz hayvandı.
"Bir insan için ne zaman ve neden 'iyi' diyorduk? Kişiden kişiye değişmesinin yanında gerçekten sanıldığı gibi karşısındakinin iyi biri olduğunun garantisi var mıydı? İnsanlar iyi diye nitelendirdiklerinin kendilerine veya başkalarına karşı tepkisini görebiliyorlardı ama iç dünyasına asla erişemiyorlardı. Her atılan adım altında bir sebep barındırıyordu. Sebep denen şey ise egodan başkası değildi."
+ "Sen gerçekten hasta görünüyorsun, mideni bozan bir şey mi yedin?"
Başıyla doğruladı. - "Uygarlık yedim."
+ "Ne?"
- "Zehirledi beni uygarlık."
