Ey sen insanlığın çığlığı,
İnsanlığın yakarışının sesi,
Kulak ver bana; Dicleyim ben,
Dicle türküsünün sesi,
Dilsizlerin dili, sessizlerin sesi...
Dicle’yim ben,dilsizlerin dili,sessizlerin sesi...
Dicle’yim ben.
Dicle'nin sesi,
Tarihin bakışı, insanlığın yüreği,
Başlangıcım ben, doğumun, varoluşum.
Cennetin nehri, Aras'ın kardeşi,
Zap ve Fırat 'ın,
Tevrat, Incil, Kurân,
Adem'im ben, İbrahim, Nuh.
Tufan'ım, Cudi, Herekol.
Beyaz bir güvercin, yeşil bir zeytin yaprağı,
diriliş, hayatın yeniden dirilişi.
Sayfa 70Kitabı okudu
“Dicle’yim ben, binlerce yıllık çığlık, ağlaması bugünün.”
Sayfa 281Kitabı okudu
DÎCLEYIM BEN
.
Maviyim gökyüzü gibi, dingin, duygulu.
Yeşilim bahar gibi, aşık umutlu.
Griyim ben taş gibi, gamlı, boynu bükük.
Kırmızı toprak gibi, kırık, yaralı...
.
Sayfa 71
Ben Kürdum
Ben fıratım
Bazen deli
Ben dicleyim
Dingin akarım
Bn Amed'im
Ben Merdin'im
Rengim sor û gule
Ben Ahmed ê Xane
Yoluna kurbanım
Bn Seyit Rıza'yım
Dik duruşa sahibim
Bn Seid i Kürdiyim
Ömrüm zindanlarda gecti
Bn sen olmadım
Ben Kürdum
Yolum acıyla dolu!
Baran
“Dicle’yim ben, Dicle’nin sesi; yankılanan çığlık, çağıran yakarış, dile gelen türküyüm ben.”
Sayfa 132Kitabı okudu