On dört yaşındaydı ruhum bayım
Bir mermer masanın soğukluğunda yaşlandı.
Bir süredir plastik vazolar gibi hiç kırılmıyorum
Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım
Bilmiyorsunuz darmadağın gövdemi
Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
Ey aşk sen
Artık bazı şarkılar kadar yaralısın.
ruhumu gömdüğüm yer hâlâ belli
güneşi özledim, sonra seni..
Hiçbir mektup artık ikna etmiyor beni hayata