bazen konuşurken,elini elimin üzerine koyuyor ve konuşmanın çoşkusuyla bana yakınlaşıyor. ılık nefesi dudaklarıma değiyor. işte o anda üzerime yıldırım düşmüş gibi, yerin en derinine inebilirmişim gibi hissediyorum. ama yine de wilhelm, tüm bu güvene ihanet eder miyim? hayır, hayır! benim kalbim o kadar bozuk değil. çok zayıf olabilir ama o kadar bozuk olabilir mi?
Goethe| die leiden des jungen Werthers